Είν’ η αγάπη της ζωής μου, είναι κάθε μου πνοή,
η μόνη ελπίδα της ψυχής μου απ’ το βράδυ ως το πρωί
και σ’ ό,τι κάνω είναι η αφορμή (ναι, γι’ αυτό)
Ξέρει πως να γεφυρώνει ένα απέραντο κενό
στο διπλό μας το σεντόνι με λατρεύει σαν θεό
Και με τελειώνει όταν λέει ” σ’ αγαπώ ”
κι είναι τέτοιος ο τρόπος που κάθε φορά το λέει
που σαν φλόγα κάτι μέσα μου με καίει,
Με τρελαίνει απλά και μόνο που με κοιτάει,
σ’ ένα μονοπάτι άγνωστο με πάει
κι η καρδιά μου σπάει όταν μου γελάει!
Είν’ η αγάπη της ζωής μου, είναι όλη μου η ζωή,
τρέμει ο τόνος της φωνής μου όταν είμαστε μαζί,
μα κι αν το ξέρει ότι μ’ έχει στο χέρι, ε και;
μου γελάει κι η καρδιά μου σπάει
και πεθαίνω, όταν με φιλάει!
Είν’ η αγάπη της ζωής μου, είν’ η κάθε μου πνοή,
η μόνη ελπίδα της ψυχής μου απ’ το βράδυ ως το πρωί
Και με τελειώνει τ’ όνομά μου όταν μου πει,
κι είναι τέτοιος ο τρόπος που κάθε φορά το λέει
που σαν φλόγα μοιάζει να με καίει,
Με τρελαίνει απλά και μόνο που με κοιτάει,
σ’ ένα μονοπάτι άγνωστο με πάει
κι η καρδιά μου σπάει όταν μου γελάει!
|
In’ i agápi tis zoís mu, ine káthe mu pnoí,
i móni elpída tis psichís mu ap’ to vrádi os to pri
ke s’ ó,ti káno ine i aformí (ne, gi’ aftó)
Kséri pos na gefiróni éna apéranto kenó
sto dipló mas to sentóni me latrevi san theó
Ke me telióni ótan léi ” s’ agapó ”
ki ine tétios o trópos pu káthe forá to léi
pu san flóga káti mésa mu me kei,
Me treleni aplá ke móno pu me kitái,
s’ éna monopáti ágnosto me pái
ki i kardiá mu spái ótan mu gelái!
In’ i agápi tis zoís mu, ine óli mu i zoí,
trémi o tónos tis fonís mu ótan imaste mazí,
ma ki an to kséri óti m’ échi sto chéri, e ke;
mu gelái ki i kardiá mu spái
ke petheno, ótan me filái!
In’ i agápi tis zoís mu, in’ i káthe mu pnoí,
i móni elpída tis psichís mu ap’ to vrádi os to pri
Ke me telióni t’ ónomá mu ótan mu pi,
ki ine tétios o trópos pu káthe forá to léi
pu san flóga miázi na me kei,
Me treleni aplá ke móno pu me kitái,
s’ éna monopáti ágnosto me pái
ki i kardiá mu spái ótan mu gelái!
|