|
Ξέρω έναν δρόμο που σε βγάζει
από την άλλη μεριά
Και ένα πλοίο που σαλπάρει κάθε βράδυ
Φορτώνει ανθρώπους τσακισμένους
Σαν σπασμένα κλαδιά
Και τους περνάει μέσα από το σκοτάδι
Μετράω τον κόσμο με το σώμα
Κι είμαι μικρός για να νικήσω
Μα έχω την γλύκα του στο στόμα
Και λέω σαν νικητής θα ζήσω
Ξέρω έναν δρόμο που ανεβαίνει
από την άλλη πλαγιά
Κι ένα κορίτσι σαν “Αγία των χαμένων”
Μαζεύει ανθρώπους απ΄τις μάχες
Πληγωμένα κορμιά
Δίνει νερό, πλένει τα αίματα των ξένων.
|
Kséro énan drómo pu se vgázi
apó tin álli meriá
Ke éna plio pu salpári káthe vrádi
Fortóni anthrópus tsakisménus
San spasména kladiá
Ke tus pernái mésa apó to skotádi
Metráo ton kósmo me to sóma
Ki ime mikrós gia na nikíso
Ma écho tin glíka tu sto stóma
Ke léo san nikitís tha zíso
Kséro énan drómo pu aneveni
apó tin álli plagiá
Ki éna korítsi san “Agia ton chaménon”
Mazevi anthrópus ap΄tis máches
Pligoména kormiá
Díni neró, pléni ta emata ton ksénon.
|
