Θα `θελα να σου χαρίσω
απ’ τη θάλασσα ένα κύμα,
να `χεις βλέμμα πελαγίσιο
και ανάλαφρο και ανάλαφρο
και ανάλαφρο το βήμα,
να `χεις βλέμμα πελαγίσιο
και ανάλαφρο και ανάλαφρο
και ανάλαφρο το βήμα.
Κι όταν στη στεριά θα φθάσω,
να ‘ναι η αγκάλη σου λιμάνι,
μέσα εκεί να ξαποστάσω
που κακοκαιριά δεν πιάνει.
Θα `θελα να σου χαρίσω
δυο κοχύλια κοραλλένια,
να `χεις στρώμα παραδείσιο
και προσκέφαλο και προσκέφαλο
και προσκέφαλο την έννοια,
να `χεις στρώμα παραδείσιο
και προσκέφαλο και προσκέφαλο
και προσκέφαλο την έννοια.
Κι όταν στη στεριά θα φθάσω,
να ‘ναι η αγκάλη σου λιμάνι,
μέσα εκεί να ξαποστάσω
που κακοκαιριά δεν πιάνει.
|
Tha `thela na su charíso
ap’ ti thálassa éna kíma,
na `chis vlémma pelagisio
ke análafro ke análafro
ke análafro to víma,
na `chis vlémma pelagisio
ke análafro ke análafro
ke análafro to víma.
Ki ótan sti steriá tha ftháso,
na ‘ne i agkáli su limáni,
mésa eki na ksapostáso
pu kakokeriá den piáni.
Tha `thela na su charíso
dio kochília korallénia,
na `chis stróma paradisio
ke proskéfalo ke proskéfalo
ke proskéfalo tin énnia,
na `chis stróma paradisio
ke proskéfalo ke proskéfalo
ke proskéfalo tin énnia.
Ki ótan sti steriá tha ftháso,
na ‘ne i agkáli su limáni,
mésa eki na ksapostáso
pu kakokeriá den piáni.
|