Δυο άντρες μας τσαλάκωσες
ρε δίγνωμη κοπέλα,
και με τους δυο μας τα ‘μπλεξες
κι έφτιαξες αλατιέρα.
Εμένα Τρίτη μ’ έβλεπες,
τον άλλον τη Δευτέρα,
μα κάποτε μας μπέρδεψες
κι έσπασ’ η αλατιέρα.
Κι όπως μ’ έμαθαν κυρά
στο σχολειό που πήγα,
όποιος θέλει τα πολλά
χάνει και τα λίγα.
Πιπέρι σου ήμουν εγώ,
ο φίλος το αλάτι,
και ζούσες νόστιμη ζωή
αλατοπιπεράτη.
Εμένα Πέμπτη μ’ έβλεπες,
τον άλλον την Τετάρτη,
μα κάποτε μας μπέρδεψες
κι είδα πως είσαι σκάρτη.
Κι όπως μ’ έμαθαν κυρά
στο σχολειό που πήγα,
όποιος θέλει τα πολλά
χάνει και τα λίγα.
|
Dio ántres mas tsalákoses
re dígnomi kopéla,
ke me tus dio mas ta ‘blekses
ki éftiakses alatiéra.
Eména Tríti m’ évlepes,
ton állon ti Deftéra,
ma kápote mas bérdepses
ki éspas’ i alatiéra.
Ki ópos m’ émathan kirá
sto scholió pu píga,
ópios théli ta pollá
cháni ke ta líga.
Pipéri su ímun egó,
o fílos to aláti,
ke zuses nóstimi zoí
alatopiperáti.
Eména Pébti m’ évlepes,
ton állon tin Tetárti,
ma kápote mas bérdepses
ki ida pos ise skárti.
Ki ópos m’ émathan kirá
sto scholió pu píga,
ópios théli ta pollá
cháni ke ta líga.
|