Αυτός που με χαιρέτησε
κι αυτός που μου γελάει
ήταν παλιός συμμαθητής,
ωραίος και ειλικρινής.
Τα ήπιαμε, τα είπαμε
και την αυγούλα πάει.
Πως είμαι άστατη μου λες,
μα να φοβάσαι τις σεμνές
κι αν πίνω κι αν ζαλίζομαι
εσένα συλλογίζομαι.
Έλα λοιπόν να γύρουμε
κι η ζήλια μη σε τρώει
και με φιλιά θα σου το πω
πως μόνο εσένα αγαπώ.
Μα να που παρασύρουμαι
και δεν κοιτώ ρολόι.
Πως είμαι άστατη μου λες,
μα να φοβάσαι τις σεμνές
κι αν πίνω κι αν ζαλίζομαι
εσένα συλλογίζομαι.
|
Aftós pu me cherétise
ki aftós pu mu gelái
ítan paliós simmathitís,
oreos ke ilikrinís.
Ta ípiame, ta ipame
ke tin avgula pái.
Pos ime ástati mu les,
ma na fováse tis semnés
ki an píno ki an zalízome
eséna sillogizome.
Έla lipón na girume
ki i zília mi se trói
ke me filiá tha su to po
pos móno eséna agapó.
Ma na pu parasírume
ke den kitó rolói.
Pos ime ástati mu les,
ma na fováse tis semnés
ki an píno ki an zalízome
eséna sillogizome.
|