Η Αθήνα, η Αθήνα είναι η πόλη που εγώ γεννήθηκα
Στα Πατήσια στην κυψέλη με τους πρώτους φόβους μου μετρήθηκα
Τα σχολεία στην Αθήνα είναι γκρίζα προκάτ τα κτίρια
Δεκατοπέμπτο στη Ρηνείας είδα εκεί τα πρώτα μου μυστήρια
Είδα εκεί ένα κορίτσι να κλαίει, έμοιαζε στην Αθήνα μου
Που όσο μ’ αγαπά τόσο εγώ την πονώ
Κάποιοι δρόμοι στην Αθήνα έχουν τρανά έχουν σπουδαία ονόματα
Έχουν αμάξια, πολλά αμάξια ναι θυμίζουν χαρακώματα
Κι όλοι τρέχουν να προφτάσουν τις μικρές τους τις ζωές τους να χορτάσουν
Μετανάστες και δυνάστες όλοι κάτω απ’ τον ίδιο βρωμικο ουρανό
Στα φανάρια τα παιδιά με κοιτάζουν πως μοιάζουν στην Αθήνα μου
Που όλο την πονώ κι όλο αυτή μου γελά
Αθήνα κέντρο ήσουν του κόσμου, φτωχή μου Αθήνα επαρχιώτισσα
Πόσες φορές, πόσες φορές «να φύγω;» σ’ ένα έρημο σταθμό θυμάμαι ρώτησα
Κι όλο λέω πως θα φύγω μακριά της, μακριά απ’ την Αθήνα μου
Μα όλο χάνομαι κι όλο αυτή με ζητά
Η Αθήνα, η Αθήνα είναι η πόλη που εγώ αναστήθηκα
Αθήνα η νύχτα, Αθήνα τα φώτα που έσβησαν
|
I Athína, i Athína ine i póli pu egó genníthika
Sta Patísia stin kipséli me tus prótus fóvus mu metríthika
Ta scholia stin Athína ine gkríza prokát ta ktíria
Dekatopébto sti Rinias ida eki ta próta mu mistíria
Ida eki éna korítsi na klei, émiaze stin Athína mu
Pu óso m’ agapá tóso egó tin ponó
Kápii drómi stin Athína échun traná échun spudea onómata
Έchun amáksia, pollá amáksia ne thimízun charakómata
Ki óli tréchun na proftásun tis mikrés tus tis zoés tus na chortásun
Metanástes ke dinástes óli káto ap’ ton ídio vromiko uranó
Sta fanária ta pediá me kitázun pos miázun stin Athína mu
Pu ólo tin ponó ki ólo aftí mu gelá
Athína kéntro ísun tu kósmu, ftochí mu Athína eparchiótissa
Póses forés, póses forés «na fígo;» s’ éna érimo stathmó thimáme rótisa
Ki ólo léo pos tha fígo makriá tis, makriá ap’ tin Athína mu
Ma ólo chánome ki ólo aftí me zitá
I Athína, i Athína ine i póli pu egó anastíthika
Athína i níchta, Athína ta fóta pu ésvisan
|