Στη γωνιά σωρό τα ξύλα
Τα γραπτά ριγμένα κάτω
Και μια Μπρούχελθ στο πορτραίτο
Να σε παίρνει από κοντά μου
Τα μικρά αδέξια χρόνια
Στη γαλάζια πολυθρόνα
Να θωρούν πιστά το τζάκι
Μια βραδιά κάποιο χειμώνα
Λίγοι στίχοι του Καβάφη
Αίσθημα, δειλία, πάθος
Να σε κέρδιζα είχα ελπίσει
Παιδικό και μάταιο λάθος
Κι όταν το παλιό πορτραίτο
Βλέποντας εκεί αντικρύ μου
Τέτοια χέρια, κρίνους, μου είπες
Ονειρεύεται η ψυχή μου
Τα μικρά κοντά μου χέρια
Κρύβοντας αδέξια πίσω
Όλο τη φωτιά κοιτούσα
Τρέμοντας να μη δακρύσω
|
Sti goniá soró ta ksíla
Ta graptá rigména káto
Ke mia Bruchelth sto portreto
Na se perni apó kontá mu
Ta mikrá adéksia chrónia
Sti galázia polithróna
Na thorun pistá to tzáki
Mia vradiá kápio chimóna
Lígi stíchi tu Kaváfi
Esthima, dilía, páthos
Na se kérdiza icha elpísi
Pedikó ke máteo láthos
Ki ótan to palió portreto
Olépontas eki antikrí mu
Tétia chéria, krínus, mu ipes
Onirevete i psichí mu
Ta mikrá kontá mu chéria
Krívontas adéksia píso
Όlo ti fotiá kitusa
Trémontas na mi dakríso
|