Κοιτάζω τη βροχή και κλαίω
και τάζω στο Θεό για να `ρθεις
μεγάλα λόγια εγώ δε λέω
αλλά φοβάμαι μη μου πάθεις.
Κοιτάζω τη βροχή, βροχή μου
ίδια τα μάτια σου καλή μου
κι όπως κυλά στα πεζοδρόμια
γυρνάει ο νους σε ονειροδρόμια.
Κοιτάζω τη βροχή και νιώθω
πως στη ψυχή μου μέσα τρέχει
εγώ δεν έχω άλλο πόθο
απ’ το να `ρθεις τώρα που βρέχει.
Κοιτάζω τη βροχή, βροχή μου
ίδια τα μάτια σου καλή μου
κι όπως κυλά στα πεζοδρόμια
γυρνάει ο νους σε ονειροδρόμια.
|
Kitázo ti vrochí ke kleo
ke tázo sto Theó gia na `rthis
megála lógia egó de léo
allá fováme mi mu páthis.
Kitázo ti vrochí, vrochí mu
ídia ta mátia su kalí mu
ki ópos kilá sta pezodrómia
girnái o nus se onirodrómia.
Kitázo ti vrochí ke niótho
pos sti psichí mu mésa tréchi
egó den écho állo pótho
ap’ to na `rthis tóra pu vréchi.
Kitázo ti vrochí, vrochí mu
ídia ta mátia su kalí mu
ki ópos kilá sta pezodrómia
girnái o nus se onirodrómia.
|