Ήταν μια νύχτα σαν κι αυτές
που το αρχαίο σκότος
μέσα από τον τρύπιο ουρανό
στην πόλη άστρα στάζει
Της είπα έξω να μη βγει
γιατί θα της αρέσει
και τότε θα παγιδευτεί
θα λιώσει απ’ το μαράζι
Μα βρήκε ένα παράθυρο
όπως συχνά συμβαίνει
το `δε να χάσκει αδειανό
και σαν τον κλέφτη βγήκε
Στ’ αλήθεια διαλύθηκε
κανείς πια δεν την είδε
μια μαύρη γάτα ολόμαυρη
στη μαύρη νύχτα μπήκε
Και το χειρότερο είναι πως
τί φοβερή ιστορία
δεν μπόρεσε κι αυτή
ξανά να βρει τον εαυτό της
Κλαίει και δεν ακούγεται
γιατί βουβά το κάνει
της το `χα πει της καψερής
ήταν για το καλό της
Όμως αν είσαι τυχερός
μπορείς να την ακούσεις
τότε που έχει σιγαλιά
και βορινό αεράκι
Στήνεις αυτί προσεκτικά
και σε περνά ένα ρίγος
αφού τον εαυτό σου ακούς
να κλαίει σαν παιδάκι
|
Ήtan mia níchta san ki aftés
pu to archeo skótos
mésa apó ton trípio uranó
stin póli ástra stázi
Tis ipa ékso na mi vgi
giatí tha tis arési
ke tóte tha pagidefti
tha liósi ap’ to marázi
Ma vríke éna paráthiro
ópos sichná simveni
to `de na cháski adianó
ke san ton kléfti vgíke
St’ alíthia dialíthike
kanis pia den tin ide
mia mavri gáta olómavri
sti mavri níchta bíke
Ke to chirótero ine pos
tí foverí istoría
den bórese ki aftí
ksaná na vri ton eaftó tis
Klei ke den akugete
giatí vuvá to káni
tis to `cha pi tis kapserís
ítan gia to kaló tis
Όmos an ise ticherós
boris na tin akusis
tóte pu échi sigaliá
ke vorinó aeráki
Stínis aftí prosektiká
ke se perná éna rígos
afu ton eaftó su akus
na klei san pedáki
|