Η επόμενη μέρα
Κι η μοναξιά σπαθί
Θέλει να εκδικηθεί
Για όλες τις ωραίες μας στιγμές
Η επόμενη μέρα
Κι η κάμαρα θηλιά
Φτιαγμένη από σκόρπια φιλιά
Που μου θυμίζουν τι είχα μέχρι χτες
Η επόμενη μέρα
Κι ο ήλιος με λιώνει
Ο αγέρας φυσάει με ματώνει
Η επόμενη μέρα σκοτώνει
Τώρα τα μάτια κλείνω να μην κοιτάω
Μα σαν καταιγίδα του Αυγούστου ξεσπάω
Τώρα ο ρυθμός της κάθε φλέβας μου τρέχει
Επόμενη μέρα κι η καρδιά δεν αντέχει
Τώρα πως μοιάζει σαν εφιάλτης η πόλη
Είναι γιατί σ’ εσένα μοιάζουνε όλοι
Τώρα η ζωή μου σημασία δεν έχει
Επόμενη μέρα κι η καρδιά δεν αντέχει
Η επόμενη μέρα
Φωνάζει σιωπή δυνατά
Θάνατο αργό με κερνά
Καίγεται ό,τι είχα ονειρευτεί
Η επόμενη μέρα
Και κάθε λεπτό που περνά
Αχόρταγα η νύχτα κοιτά
Για να μ’ αρπάξει ύστερ’ αυτή
|
I epómeni méra
Ki i monaksiá spathí
Théli na ekdikithi
Gia óles tis orees mas stigmés
I epómeni méra
Ki i kámara thiliá
Ftiagméni apó skórpia filiá
Pu mu thimízun ti icha méchri chtes
I epómeni méra
Ki o ílios me lióni
O agéras fisái me matóni
I epómeni méra skotóni
Tóra ta mátia klino na min kitáo
Ma san kategida tu Avgustu ksespáo
Tóra o rithmós tis káthe flévas mu tréchi
Epómeni méra ki i kardiá den antéchi
Tóra pos miázi san efiáltis i póli
Ine giatí s’ eséna miázune óli
Tóra i zoí mu simasía den échi
Epómeni méra ki i kardiá den antéchi
I epómeni méra
Fonázi siopí dinatá
Thánato argó me kerná
Kegete ó,ti icha onirefti
I epómeni méra
Ke káthe leptó pu perná
Achórtaga i níchta kitá
Gia na m’ arpáksi íster’ aftí
|