Κάποτε θα `ρθει ο καιρός που θα το μάθεις
γι αυτό γελάω και δε σε παρεξηγώ.
Ίσως θα πρέπει όσα έπαθα να πάθεις
για να το μάθεις όπως το `μαθα κι εγώ…
Η ευτυχία δε μετριέται με παλάτια
και σε κανέναν η ζωη δεν τη χαρίζει
είναι ένας δρόμος που χαράζεται στ’ αγκάθια
καθένας μόνος του τη χάνει την κερδίζει.
Άντε αγόρι μου λοιπόν για τα παλάτια
μη λογαριάζεις τη δική μου την καρδιά
μα σαν βρεθείς στα μαρμαρένια σκαλοπάτια,
θα καταλάβεις, δακρυσμένος, μια βραδιά
|
Kápote tha `rthi o kerós pu tha to máthis
gi aftó geláo ke de se pareksigó.
Ίsos tha prépi ósa épatha na páthis
gia na to máthis ópos to `matha ki egó…
I eftichía de metriéte me palátia
ke se kanénan i zoi den ti charízi
ine énas drómos pu charázete st’ agkáthia
kathénas mónos tu ti cháni tin kerdízi.
Άnte agóri mu lipón gia ta palátia
mi logariázis ti dikí mu tin kardiá
ma san vrethis sta marmarénia skalopátia,
tha katalávis, dakrisménos, mia vradiá
|