Εδώ καράβια χάνονται
βαρκούλες αρμενίζουν
χίλια τραγούδια κόκκινα
στο τέλμα μου σαπίζουν
Αδιόριστος καθηγητής
ο έρωτας παλεύει
μα του την πέφτουνε τα ΜΑΤ
και φτάνει αιμόφυρτος στο ΚΑΤ
που δεν εφημερεύει
Να δεις που πάλι σύντροφοι
θα ‘μαστε στους αγώνες
η ταξική προέλευση κρατάει για αιώνες
Αυτή κι αν είναι έρωτας
αυτή κι αν είναι κάρμα
ξυπνάτε ζώα μου αργά πήρε φωτιά η φάρμα
Καλά κοιμήσαμε τον Μαρξ
τον ύπνο του αδίκου
μα έχει βαρύ ροχαλητό
και μου γκρεμίζει στίχους
Αργόμισθος ο έρωτας
μουτζούρωνε χαρτάκια
στα Γιάννενα ήτανε πασάς
μα ο εκσυχρονιστής νταλκάς
τον κάνει κομματάκια
|
Edó karávia chánonte
varkules armenízun
chília tragudia kókkina
sto télma mu sapízun
Adióristos kathigitís
o érotas palevi
ma tu tin péftune ta MAT
ke ftáni emófirtos sto KAT
pu den efimerevi
Na dis pu páli síntrofi
tha ‘maste stus agónes
i taksikí proélefsi kratái gia eónes
Aftí ki an ine érotas
aftí ki an ine kárma
ksipnáte zóa mu argá píre fotiá i fárma
Kalá kimísame ton Marks
ton ípno tu adíku
ma échi varí rochalitó
ke mu gkremízi stíchus
Argómisthos o érotas
mutzurone chartákia
sta Giánnena ítane pasás
ma o eksichronistís ntalkás
ton káni kommatákia
|