|
Ο καθρέφτης ζωγραφίζει το πορτραίτο της,
για τα κατσαρά της καίει το καμινέτο της,
φιγουρίνι ξεφυλλίζει για ένα φόρεμα,
ντεκολτέ να φανερώνει τ’ άσπρα της λαιμά,
το κραγιόν τα δυο της χείλια βάφει κρεμεζί,
να τα δει τ’ αγόρι απ’ τ’ αντίκρυ μαγαζί.
Να τα δει να παραγγείλει ούζα δεύτερα
να φυτρώσουνε στον ήλιο κόκκινα φτερά,
κόκκινα φτερά στον ήλιο και καήκανε,
οι δραγάτες στο περβόλι μπαινοβγήκανε,
μέρα φεύγει κι άλλη μέρα κι ήτανε σαν ψες
νυφικό που το ’χες τάξει και δεν το ’ραψες.
Προπολεμικιά φρεγάδα με τα όλα της,
τα φτιασίδια, τα κολιέ της, τα βραχιόλια της
να κοιτάει απ’ το κάδρο την παλιά γωνιά,
έφυγε και ξαρματώθη σ’ άλλη γειτονιά,
νύχτα βγήκε για σεργιάνι, νύχτα χάθηκε,
άσπρο γιασεμί το λέγαν και μαράθηκε.
|
O kathréftis zografízi to portreto tis,
gia ta katsará tis kei to kaminéto tis,
figuríni ksefillízi gia éna fórema,
ntekolté na faneróni t’ áspra tis lemá,
to kragión ta dio tis chilia váfi kremezí,
na ta di t’ agóri ap’ t’ antíkri magazí.
Na ta di na parangili uza deftera
na fitrósune ston ílio kókkina fterá,
kókkina fterá ston ílio ke kaíkane,
i dragátes sto pervóli benovgíkane,
méra fevgi ki álli méra ki ítane san pses
nifikó pu to ’ches táksi ke den to ’rapses.
Propolemikiá fregáda me ta óla tis,
ta ftiasídia, ta kolié tis, ta vrachiólia tis
na kitái ap’ to kádro tin paliá goniá,
éfige ke ksarmatóthi s’ álli gitoniá,
níchta vgíke gia sergiáni, níchta cháthike,
áspro giasemí to légan ke maráthike.
|
