|
Μέσα στο κάθε μου τραγούδι
Που μοιάζει πάντα να πονεί
Κι είναι σαν άρρωστο λουλούδι
Σαλεύει πάντα μια φωνή
Φωνή που αν φαίνεται έτσι ξένη
Κι έτσι κλεισμένη στη χαρά
Μα σ’ όλα τα μεγάλα μπαίνει
Με τα μικρά της τα φτερά
Μέσα στο κάθε μου τραγούδι
Που μοιάζει πάντα να πονεί
Σαν το χυμό μες στο λουλούδι
Σαλεύει πάντα μια φωνή
Που αν ίσως και το ζωντανεύει
Σαν το χυμό του λουλουδιού
θαρρείς και δεν μπορεί ν’ ανέβει
Σα να ’ναι ανήμπορου παιδιού
Και σ’ όλα γύρω βρίσκει ταίρι
Και μ’ όλα τα άφταστα μιλεί
Κι όλα τα ανείπωτα τα ξέρει
Κι ας είναι τόσο χαμηλή
Κι αν όμως σ’ όλα βρίσκει ταίρι
Κι όλα τα βλέπει καθαρά
Μοιάζει καλύτερα να ξέρει
Τον πόνο παρά τη χαρά
Γιατί είμαστε σαν κάποια ρόδα
Πεσμένα μες στην παγωνιά
Ρόδα που τα ‘λιωσε μια ρόδα
Καθώς περνούσε στη γωνιά
Που αν και κομμένα κι όλο χώμα
Και κυλισμένα καταγής
Δεν ξέρω τι θυμίζει ακόμα
Πως ήταν άνθη της αυγής
|
Mésa sto káthe mu tragudi
Pu miázi pánta na poni
Ki ine san árrosto luludi
Salevi pánta mia foní
Foní pu an fenete étsi kséni
Ki étsi klisméni sti chará
Ma s’ óla ta megála beni
Me ta mikrá tis ta fterá
Mésa sto káthe mu tragudi
Pu miázi pánta na poni
San to chimó mes sto luludi
Salevi pánta mia foní
Pu an ísos ke to zontanevi
San to chimó tu luludiu
tharris ke den bori n’ anévi
Sa na ’ne aníboru pediu
Ke s’ óla giro vríski teri
Ke m’ óla ta áftasta mili
Ki óla ta anipota ta kséri
Ki as ine tóso chamilí
Ki an ómos s’ óla vríski teri
Ki óla ta vlépi kathará
Miázi kalítera na kséri
Ton póno pará ti chará
Giatí imaste san kápia róda
Pesména mes stin pagoniá
Róda pu ta ‘liose mia róda
Kathós pernuse sti goniá
Pu an ke komména ki ólo chóma
Ke kilisména katagís
Den kséro ti thimízi akóma
Pos ítan ánthi tis avgís
|
