Δεν έχει προηγούμενο η αγάπη μου για σένα,
ξεπέρασε τα όρια και τα κατεστημένα,
φτάνει κοντά στον ουρανό κι αγγίζει το φεγγάρι,
κι από τ’ αστέρια ανάμεσα τα βράδια σουλατσάρει.
Σ’ αγάπησα σαν μάνα μου,
σαν τη γενέτειρά μου,
σαν τη Θεσσαλονίκη μου,
σ’ έχω στην καρδιά μου,
σαν τη Θεσσαλονίκη μου,
σ’ έχω στην καρδιά μου.
Ο τρόπος που αισθάνομαι, που σ’ έχω αγαπήσει,
διαφέρει απ’ οτιδήποτε που ως τώρα έχεις γνωρίσει,
έχει μεγάλη δύναμη και ιδιομορφίες,
έτσι αγαπάνε οι καλοί και οι αισθηματίες.
Σ’ αγάπησα σαν μάνα μου,
σαν τη γενέτειρά μου,
σαν τη Θεσσαλονίκη μου,
σ’ έχω στην καρδιά μου,
σαν τη Θεσσαλονίκη μου,
σ’ έχω στην καρδιά μου.
|
Den échi proigumeno i agápi mu gia séna,
ksepérase ta ória ke ta katestiména,
ftáni kontá ston uranó ki angizi to fengári,
ki apó t’ astéria anámesa ta vrádia sulatsári.
S’ agápisa san mána mu,
san ti genétirá mu,
san ti Thessaloníki mu,
s’ écho stin kardiá mu,
san ti Thessaloníki mu,
s’ écho stin kardiá mu.
O trópos pu esthánome, pu s’ écho agapísi,
diaféri ap’ otidípote pu os tóra échis gnorísi,
échi megáli dínami ke idiomorfíes,
étsi agapáne i kali ke i esthimatíes.
S’ agápisa san mána mu,
san ti genétirá mu,
san ti Thessaloníki mu,
s’ écho stin kardiá mu,
san ti Thessaloníki mu,
s’ écho stin kardiá mu.
|