Γεννήθηκες στο χάραμα
απάνω σ’ ένα δάκρυ,
κι απλώθηκες μ’ ένα φιλί
Αγάπη απ’ άκρη σ’ άκρη
Οι Μοίρες σου υφάνανε
τους μακρινούς σου δρόμους,
κι οι Ώρες σου ορίσανε
τους ακριβούς σου νόμους.
Κόκκινο μάγουλο η ντροπή
το πάθος σου μεγάλο,
κι αν στο χτυπούν οι κεραυνοί
να τους γυρνάς και τ’ άλλο
Θα σε ζηλέψουνε πολλοί,
κι άλλοι θα σε μισήσουν,
εσύ να στέκεις δυνατή
ποτέ μη σε λυγίσουν!
Ξεκίνησε το διάβα σου
κι αρχίζουνε τα πάθη,
οι άνθρωποι στο κλάμα σου
συγχώρα τους τα λάθη
Κόκκινο μάγουλο η ντροπή
το πάθος σου μεγάλο,
κι αν στο χτυπούν οι κεραυνοί
να τους γυρνάς και τ’ άλλο
|
Genníthikes sto chárama
apáno s’ éna dákri,
ki aplóthikes m’ éna filí
Agápi ap’ ákri s’ ákri
I Mires su ifánane
tus makrinus su drómus,
ki i Ώres su orísane
tus akrivus su nómus.
Kókkino mágulo i ntropí
to páthos su megálo,
ki an sto chtipun i keravni
na tus girnás ke t’ állo
Tha se zilépsune polli,
ki álli tha se misísun,
esí na stékis dinatí
poté mi se ligisun!
Ksekínise to diáva su
ki archízune ta páthi,
i ánthropi sto kláma su
sigchóra tus ta láthi
Kókkino mágulo i ntropí
to páthos su megálo,
ki an sto chtipun i keravni
na tus girnás ke t’ állo
|