Δακρυσμένη ζητάς την αγάπη μου
και ξεχνάς ένα λάθος σου μεγάλο,
ένα βράδυ εσύ με το δάκρυ μου
είχες χτίσει φωλιά με έναν άλλον.
Σε λυπάμαι αλλά είσαι κίνδυνος,
σ’ αγαπάω αλλά αμφιβάλλω.
Η καρδιά μου ας όψεται
που σ’ αγαπάει ακόμα
όμως πως να κοιμηθώ
σε λερωμένο στρώμα.
Πως να σφίξω ξανά μες στα χέρια μου
το κορμί σου το αγαπημένο
πως το χάιδευε άλλος θα σκέφτομαι
όταν έριχνα δάκρυ χαμένο.
Σαν να πιάνω φωτιά θα μου φαίνεται
και θα καίγομαι και θα πεθαίνω.
Η καρδιά μου ας όψεται
που σ’ αγαπάει ακόμα
όμως πως να κοιμηθώ
σε λερωμένο στρώμα.
|
Dakrisméni zitás tin agápi mu
ke ksechnás éna láthos su megálo,
éna vrádi esí me to dákri mu
iches chtísi foliá me énan állon.
Se lipáme allá ise kíndinos,
s’ agapáo allá amfivállo.
I kardiá mu as ópsete
pu s’ agapái akóma
ómos pos na kimithó
se leroméno stróma.
Pos na sfíkso ksaná mes sta chéria mu
to kormí su to agapiméno
pos to cháideve állos tha skéftome
ótan érichna dákri chaméno.
San na piáno fotiá tha mu fenete
ke tha kegome ke tha petheno.
I kardiá mu as ópsete
pu s’ agapái akóma
ómos pos na kimithó
se leroméno stróma.
|