Από μικροί μαθαίνουμε να χάνουμε
η απώλεια θα μπορούσε να `ναι κούνια μας
δεν μπορείς να τα ’χεις όλα
πρώτη φράση που μαθαίνουμε
από μικροί πρέπει να μοιραζόμαστε
τα γλυκά και τα παιχνίδια με τ’ αδέρφια μας
μάθε πλέον να μοιράζεσαι
έτσι δίνουμε ό,τι παίρνουμε
και τα χρόνια περνάνε
και ό,τι τρώμε κερνάμε
δίνουμε ό,τι αποκτάμε
ώσπου κάτι τελειώνει…
και οι άνθρωποι φεύγουν
και εμείς δεν αντιδράμε
μάθαμε να ξεχνάμε
και να μένουμε μόνοι…
μα η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει
να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά
η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει
πάντα…
η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει
να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά
η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει
πάντα…
|
Apó mikri mathenume na chánume
i apólia tha boruse na `ne kunia mas
den boris na ta ’chis óla
próti frási pu mathenume
apó mikri prépi na mirazómaste
ta gliká ke ta pechnídia me t’ adérfia mas
máthe pléon na mirázese
étsi dínume ó,ti pernume
ke ta chrónia pernáne
ke ó,ti tróme kernáme
dínume ó,ti apoktáme
óspu káti telióni…
ke i ánthropi fevgun
ke emis den antidráme
máthame na ksechnáme
ke na ménume móni…
ma i kardiá ponái ótan psilóni
na to thimáse mikrí mu kardiá
i kardiá ponái pánta ótan psilóni
pánta…
i kardiá ponái ótan psilóni
na to thimáse mikrí mu kardiá
i kardiá ponái pánta ótan psilóni
pánta…
|