Μες στη ζωή δεν είχα στήριγμα κανένα
Κι όταν στον δρόμο μου εβγήκες μια βραδιά
Ήρθα κοντά σου και παράδωσα σε σένα
Και τους σπιτιού και της καρδιάς μου τα κλειδιά
Μα αφού με τόσο απονιά
για πάντα έχεις φύγει
Μη ξαναβάλεις πια πανιά
για την δική μου γειτονιά
Έχω αλλάξει κλειδωνιά
Κι η πόρτα δεν ανοίγει
Ένα καπρίτσιο μόνο ένιωσες για μένα
Ένα καπρίτσιο μοναχά για μια βραδιά
Και έπεσα θύμα και παράδωσα σε σένα
Και του σπιτιού και της καρδιάς μου τα κλειδιά
|
Mes sti zoí den icha stírigma kanéna
Ki ótan ston drómo mu evgíkes mia vradiá
Ήrtha kontá su ke parádosa se séna
Ke tus spitiu ke tis kardiás mu ta klidiá
Ma afu me tóso aponiá
gia pánta échis fígi
Mi ksanavális pia paniá
gia tin dikí mu gitoniá
Έcho alláksi klidoniá
Ki i pórta den anigi
Έna kaprítsio móno énioses gia ména
Έna kaprítsio monachá gia mia vradiá
Ke épesa thíma ke parádosa se séna
Ke tu spitiu ke tis kardiás mu ta klidiá
|