Είναι το γέλιο σου πικρό σαν κάποια δειλινά
που μια βροχή γερόντισσα πλανιέται στα στενά
Είναι το βλέμμα σου πικρό σαν ξέφτι από γιορτή
σαν ταχυδρόμος που φερε έν’ άγραφτο χαρτί.
Αγάπη μου πικρή με τι να σε γλυκάνω;
Τι θες να κάνω να σου πάρω τον καημό;
Αγάπη μου πικρή τρέχω και δε σε φτάνω
μοιάζεις με τρένο που ποτέ δεν βρίσκει τον σταθμό.
Δε μου ‘χεις πει πως μ’ αγαπάς δεν άγγιξες αχνά
μ’ ένα φιλί τα μάτια μου τα χείλη τα στεγνά
Μόνο τα λάθη μου χτυπάς και λιώνεις μια καρδιά
που ζει για ένα γέλιο σου, χωρίς παρηγοριά
|
Ine to gélio su pikró san kápia diliná
pu mia vrochí geróntissa planiéte sta stená
Ine to vlémma su pikró san kséfti apó giortí
san tachidrómos pu fere én’ ágrafto chartí.
Agápi mu pikrí me ti na se glikáno;
Ti thes na káno na su páro ton kaimó;
Agápi mu pikrí trécho ke de se ftáno
miázis me tréno pu poté den vríski ton stathmó.
De mu ‘chis pi pos m’ agapás den ángikses achná
m’ éna filí ta mátia mu ta chili ta stegná
Móno ta láthi mu chtipás ke liónis mia kardiá
pu zi gia éna gélio su, chorís parigoriá
|