H ξεχασμένη μου ζωή
βρήκε σκαμνί να κάτσει
τσιγάρο για να ανάψει
κι αέρα ν’ απλωθεί
H ξεχασμένη μου ψυχή
μισούσε τους ιππότες
έκανε έρωτα κρυφά
με του ανέμου τα στοιχειά
τραγούδαγε με πότες
H ξεχασμένη μου καρδιά
ναυάγησε στα μέτρα
σκαρφάλωσε στη θάλασσα
και πνίγηκε στην πέτρα
H ξεχασμένη μου καρδιά
είχε καιρό να κλάψει
κεράκι να σ’ ανάψει
κι αέρα να σταθεί
H ξεχασμένη μου ζωή
μου λέει πως δεν πειράζει
κάνει μονάχη προσευχή
στον ουρανό, στην αστραπή
κι αντέχει μες στ’ αγιάζι
|
H ksechasméni mu zoí
vríke skamní na kátsi
tsigáro gia na anápsi
ki aéra n’ aplothi
H ksechasméni mu psichí
misuse tus ippótes
ékane érota krifá
me tu anému ta stichiá
tragudage me pótes
H ksechasméni mu kardiá
nafágise sta métra
skarfálose sti thálassa
ke pnígike stin pétra
H ksechasméni mu kardiá
iche keró na klápsi
keráki na s’ anápsi
ki aéra na stathi
H ksechasméni mu zoí
mu léi pos den pirázi
káni monáchi prosefchí
ston uranó, stin astrapí
ki antéchi mes st’ agiázi
|