Τις νύχτες μας γυρεύω, πως τις άδειασες
τις μέρες μας τι γρήγορα τις βράδιασες
στα χρώματά σου γέρνω και κοιμάμαι
το γκρίζο των ματιών σου να θυμάμαι
Ποιους δρόμους σεργιανάς και ξεμυαλίζεσαι
σε ποια αγκαλιά κοιμάσαι και αφήνεσαι
εδώ όλα για σένανε μιλάνε
στο τίποτα στο πουθενά με πάνε
Που ’ναι λοιπόν οι Κυριακές
πως με γελάσανε κι αυτές
δε το πιστεύω
αν είχα κι άλλη μια ζωή
πάλι εσένα θ’ αγαπούσα
ναι, το ξέρω
Πως είναι ταξιδιάρικη η καρδιά σου
το ξέρω τ’ αγαπάω τα φτερά σου
μα είναι κάτι νύχτες που με καίνε
και τότε όλα γύρω μου φταίνε
Ποιους δρόμους σεργιανάς και ξεμυαλίζεσαι
σε ποια αγκαλιά κοιμάσαι και αφήνεσαι
εδώ όλα για σένανε μιλάνε
στο τίποτα στο πουθενά με πάνε
Που ’ναι λοιπόν οι Κυριακές
πως με γελάσανε κι αυτές
δε το πιστεύω
αν είχα κι άλλη μια ζωή
πάλι εσένα θ’ αγαπούσα
ναι, το ξέρω
|
Tis níchtes mas girevo, pos tis ádiases
tis méres mas ti grígora tis vrádiases
sta chrómatá su gérno ke kimáme
to gkrízo ton matión su na thimáme
Pius drómus sergianás ke ksemialízese
se pia agkaliá kimáse ke afínese
edó óla gia sénane miláne
sto típota sto puthená me páne
Pu ’ne lipón i Kiriakés
pos me gelásane ki aftés
de to pistevo
an icha ki álli mia zoí
páli eséna th’ agapusa
ne, to kséro
Pos ine taksidiáriki i kardiá su
to kséro t’ agapáo ta fterá su
ma ine káti níchtes pu me kene
ke tóte óla giro mu ftene
Pius drómus sergianás ke ksemialízese
se pia agkaliá kimáse ke afínese
edó óla gia sénane miláne
sto típota sto puthená me páne
Pu ’ne lipón i Kiriakés
pos me gelásane ki aftés
de to pistevo
an icha ki álli mia zoí
páli eséna th’ agapusa
ne, to kséro
|