|
Πλάι στη βρύση πεθαίνω διψασμένος
Καίω σαν φωτιά και τρεμοτουρτουρώ
Στον τόπο μου ενώ ζω, είμαι τέλεια ξένος
Κοντά στη στια τα δόντια κουρταλώ.
Σα σκούλικας γυμνός στολή φορώ
Γελώντας κλαίω χωρίς ελπίδα πια
Κουράγιο παίρνω απ`την απελπισιά
Χαίρουμαι, κι όμως δεν έχω χαρές
Θεριό είμαι δίχως δύναμη καμιά
Καλόδεχτος, διωγμένος με κλοτσιές.
Στ’ αβέβαιο πάντα βρίσκω τ’ ορισμένως
Το ξάστερο το βλέπω σκοτεινό
Διστάζω για ό,τι πλέρια είμαι πεισμένος
Για κάθε ξαφνικό φιλοσοφώ
Κερδίζω και χαμένος θε να βγω
Όταν χαράζει, λέω: “Καλή νύχτιά!”
Ξαπλώνω, λέω: “Θα φάω καμιά βροντιά !”
Είμαι πλούσιος κι όλο έχω αδεκαριές
Μαγκούφης, καρτερώ κληρονομιά
Καλόδεχτος, διωγμένος με κλοτσιές.
Έγνοιες δεν έχω, κι είμαι ιδεασμένος
Πλούτια να βρω, μα δεν τα επιθυμώ
Απ’ όσους με παινάνε προσβαλμένος
Και κοροϊδεύω ό,τι είναι σοβαρό.
Φίλο έχω όποιον με πείσει πως γλυκό
Κελάηδημα είν’ της κάργιας η σκουξιά
Για όποιον με βλάφτει λέω πως μ`αγαπά
Το ίδιο μου είναι κι οι αλήθειες κι οι ψευτιές
Τα ξέρω όλα, δε νιώθω τόσο δα
Καλόδεχτος, διωγμένος με κλοτσιές.
Πρίγκιπά μου μακρόθυμε, καμιά
Γνώση δεν έχω και μυαλό σταλιά,
Μα υπακούω στους νόμους.Τι άλλο θες;
Πως; Τους μιστούς να πάρω, είπες, ξανά
Καλόδεχτος, διωγμένος με κλοτσιές;
|
Plái sti vrísi petheno dipsasménos
Keo san fotiá ke tremoturturó
Ston tópo mu enó zo, ime télia ksénos
Kontá sti stia ta dóntia kurtaló.
Sa skulikas gimnós stolí foró
Gelóntas kleo chorís elpída pia
Kurágio perno ap`tin apelpisiá
Cherume, ki ómos den écho charés
Therió ime díchos dínami kamiá
Kalódechtos, diogménos me klotsiés.
St’ avéveo pánta vrísko t’ orisménos
To ksástero to vlépo skotinó
Distázo gia ó,ti pléria ime pisménos
Gia káthe ksafnikó filosofó
Kerdízo ke chaménos the na vgo
Όtan charázi, léo: “Kalí níchtiá!”
Ksaplóno, léo: “Tha fáo kamiá vrontiá !”
Ime plusios ki ólo écho adekariés
Magkufis, karteró klironomiá
Kalódechtos, diogménos me klotsiés.
Έgnies den écho, ki ime ideasménos
Plutia na vro, ma den ta epithimó
Ap’ ósus me penáne prosvalménos
Ke koroidevo ó,ti ine sovaró.
Fílo écho ópion me pisi pos glikó
Keláidima in’ tis kárgias i skuksiá
Gia ópion me vláfti léo pos m`agapá
To ídio mu ine ki i alíthies ki i pseftiés
Ta kséro óla, de niótho tóso da
Kalódechtos, diogménos me klotsiés.
Prígkipá mu makróthime, kamiá
Gnósi den écho ke mialó staliá,
Ma ipakuo stus nómus.Ti állo thes;
Pos; Tus mistus na páro, ipes, ksaná
Kalódechtos, diogménos me klotsiés;
|
