Η Μυρσίνη βάζει τ’ άσπρα
και γιομίζει η γειτονιά
τριανταφυλλάκια κι άστρα
κι ανοιξιάτικα κλωνιά
Η Μυρσίνη τ’ άσπρα βάζει
άσπρο κρίνο στο περβάζι
και μεθάει η γειτονιά
Να `χα λέει ένα βαρκάκι
με πανάκι σταυρωτό
και με σένα Μυρσινάκι
μια βραδιά να ξανοιχτώ
στου πελάου τα μονοπάτια
μαύρα όμορφά μου μάτια
που μπροστά σας ξενυχτώ
Μα δεν έχω τη βαρκούλα
να σε κλέψω μια βραδιά
έχω μόνο μια καρδούλα
πικραμένη και βαριά
Και τη ρίχνω στο περβάζι
μπας και δεις ότι σπαράζει
να μου κάνεις την καρδιά
|
I Mirsíni vázi t’ áspra
ke giomízi i gitoniá
triantafillákia ki ástra
ki aniksiátika kloniá
I Mirsíni t’ áspra vázi
áspro kríno sto pervázi
ke methái i gitoniá
Na `cha léi éna varkáki
me panáki stavrotó
ke me séna Mirsináki
mia vradiá na ksanichtó
stu peláu ta monopátia
mavra ómorfá mu mátia
pu brostá sas ksenichtó
Ma den écho ti varkula
na se klépso mia vradiá
écho móno mia kardula
pikraméni ke variá
Ke ti ríchno sto pervázi
bas ke dis óti sparázi
na mu kánis tin kardiá
|