Τη μέρα τα πέταλα κλείνω
τ’ αγκάθια μου μόνο κρατώ
Φαρμάκι μου δίνουν και δίνω
αφού με πατάνε, πατώ
Μα η νύχτα μ’ αλλάζει
τη νύχτα να ‘ρθεις
τη νύχτα θα είμαι
αυτό που ποθείς
Θα είμαι πανάχραντο κρίνο
και ήλιος αγάπης ζεστός
αυτό που μπορούσα να γίνω
αν ήταν ο κόσμος σωστός
Σήμερα αγάπη μου πάλι
με πίκρανες τόσο πολύ
τη μέρα η σκληρή βιοπάλη
κι ο αγώνας σε κάνει σκληρή
Μα η νύχτα μ’ αλλάζει
τη νύχτα να ‘ρθεις
τη νύχτα θα είμαι
αυτό που ποθείς
Θα είμαι πανάχραντο κρίνο
και ήλιος αγάπης ζεστός
αυτό που μπορούσα να γίνω
αν ήταν ο κόσμος σωστός
|
Ti méra ta pétala klino
t’ agkáthia mu móno krató
Farmáki mu dínun ke díno
afu me patáne, pató
Ma i níchta m’ allázi
ti níchta na ‘rthis
ti níchta tha ime
aftó pu pothis
Tha ime panáchranto kríno
ke ílios agápis zestós
aftó pu borusa na gino
an ítan o kósmos sostós
Símera agápi mu páli
me píkranes tóso polí
ti méra i sklirí viopáli
ki o agónas se káni sklirí
Ma i níchta m’ allázi
ti níchta na ‘rthis
ti níchta tha ime
aftó pu pothis
Tha ime panáchranto kríno
ke ílios agápis zestós
aftó pu borusa na gino
an ítan o kósmos sostós
|