|
Η πόλη ζει στο ρυθμό της συναυλίας
κι όψιμη νιότη μας απόψε γυρεύει,
τραγούδι στους ήχους μίας μικρής συμμορίας,
η πόλη ξυπνά, ξυπνά και χορεύει.
Ήρθατε μόνοι εδώ χιλιάδες μοναξιές μου
μα τα τραγούδια μας σας θέλουνε μαζί.
Ρίχνω το κόκκινο το φως εγώ αστροφεγγιές μου
κι αν φταίνε τα τραγούδια μας η νύχτα θα το πει.
Η πόλη λοιπόν ζητάει τα ρέστα
ένας τερμίτης παλιός μ’ έναν κομήτη μαζί
ετούτοι εδώ ετοιμάσαν τη φιέστα
κι αν φεύγει ο καιρός η αγάπη τους ζει.
Ήρθατε μόνοι εδώ χιλιάδες μοναξιές μου
μα τα τραγούδια μας σας θέλουνε μαζί.
Ρίχνω το κόκκινο το φως εγώ αστροφεγγιές μου
κι αν φταίνε τα τραγούδια μας η νύχτα θα το πει.
|
I póli zi sto rithmó tis sinavlías
ki ópsimi nióti mas apópse girevi,
tragudi stus íchus mías mikrís simmorías,
i póli ksipná, ksipná ke chorevi.
Ήrthate móni edó chiliádes monaksiés mu
ma ta tragudia mas sas thélune mazí.
Ríchno to kókkino to fos egó astrofengiés mu
ki an ftene ta tragudia mas i níchta tha to pi.
I póli lipón zitái ta résta
énas termítis paliós m’ énan komíti mazí
etuti edó etimásan ti fiésta
ki an fevgi o kerós i agápi tus zi.
Ήrthate móni edó chiliádes monaksiés mu
ma ta tragudia mas sas thélune mazí.
Ríchno to kókkino to fos egó astrofengiés mu
ki an ftene ta tragudia mas i níchta tha to pi.
|
