Σε μια γειτονιά φτωχική
ο νους μου συχνά με γυρίζει
και κάποιες χαρές που περάσανε μου θυμίζει
Και τώρα ακόμα από ‘κει
ποτέ δεν περνά λιμουζίνα
κάθε μπαλκόνι γαρύφαλλα κι άσπρα κρίνα
Ω, ω, ω, ω, ω, ω μια κιθάρα στο στενό
Ω, ω, ω, ω, ω, ω με καημό για έναν έρωτα αγνό
Να ξεχάσω ποτέ δεν μπορώ
τον παλιό τον καλό τον καιρό
μια γωνιά στην παλιά γειτονιά
Παράθυρο μισόκλειστο
κι η πρώτη μου αγάπη στη γρίλια
του έρωτα η πρώτη χαρά και η πρώτη ζήλια
Φεγγάρι ασημί, γελαστό
που παίζει στης λεύκας τα κλώνια
Πόσο ωραία τ’ αξέχαστα αυτά τα χρόνια
Ω, ω, ω, ω, ω, ω μενεξές το πρωινό
Ω, ω, ω, ω, ω, ω κι απαλό το γλυκό δειλινό
Να ξεχάσω ποτέ δεν μπορώ
τον παλιό τον καλό τον καιρό
μια γωνιά στην παλιά γειτονιά
|
Se mia gitoniá ftochikí
o nus mu sichná me girízi
ke kápies charés pu perásane mu thimízi
Ke tóra akóma apó ‘ki
poté den perná limuzína
káthe balkóni garífalla ki áspra krína
O, o, o, o, o, o mia kithára sto stenó
O, o, o, o, o, o me kaimó gia énan érota agnó
Na ksecháso poté den boró
ton palió ton kaló ton keró
mia goniá stin paliá gitoniá
Paráthiro misóklisto
ki i próti mu agápi sti grília
tu érota i próti chará ke i próti zília
Fengári asimí, gelastó
pu pezi stis lefkas ta klónia
Póso orea t’ akséchasta aftá ta chrónia
O, o, o, o, o, o meneksés to prinó
O, o, o, o, o, o ki apaló to glikó dilinó
Na ksecháso poté den boró
ton palió ton kaló ton keró
mia goniá stin paliá gitoniá
|