Για πείτε αν ίσως έχει φτάσει ποτέ κανείς
Στο μυστικό βυθό της χώρας της αλληνής
Εκεί που σταματάν’ τα “πρέπει”, τα “μη” του νου
Και που είναι πάτος η κορφή του ψηλού βουνού.
Εκεί που όλα είναι στο σώμα σου επιτρεπτά
Κι όλα τα λάθη τ’ ασυγχώρητα είναι σωστά
Κι όλα τα αισθήματα που κρύβεις γιατί πονάς
Εκεί είναι ελεύθερα να τρέξουν όπου αγαπάς.
Για πείτε αν ίσως έχει φτάσει ποτέ κανείς
Στη χώρα της πραγματικά ζωντανής ζωής
Εκεί που σταματάει το μέτρημα το κοινό
Και που όλα αρχίζουνε όταν πέφτεις μες στο κενό.
Εκεί που η θάλασσα δεν έχει σπαταληθεί
Ούτ’ η γυμνή γυναίκα δεν απομαγευτεί
Και που ο Θεός είναι παιδάκι επτά χρονών
Που βλαστημάει στον κήπο μόνο του το Θεό.
Για πείτε αν έφτασε έστω κι ένας στη χώρα αυτή
Στη γεωγραφία που μιμήθηκε την ψυχή
Εκεί που η Εύα τρώει ελεύθερα απ’ τη μηλιά
Και πίνεται όλος ο Αχέροντας μια γουλιά.
Απόψε πάλι το σκοτάδι έπεσε νωρίς
Ψάχνω για κάτι που είναι δύσκολο να το δεις
Μ’ ακούω σαν ψίθυρο απ’ τα υπόγεια της μουσικής
Τη χώρα που δεν έχει φτάσει ποτέ κανείς.
|
Gia pite an ísos échi ftási poté kanis
Sto mistikó vithó tis chóras tis allinís
Eki pu stamatán’ ta “prépi”, ta “mi” tu nu
Ke pu ine pátos i korfí tu psilu vunu.
Eki pu óla ine sto sóma su epitreptá
Ki óla ta láthi t’ asigchórita ine sostá
Ki óla ta esthímata pu krívis giatí ponás
Eki ine elefthera na tréksun ópu agapás.
Gia pite an ísos échi ftási poté kanis
Sti chóra tis pragmatiká zontanís zoís
Eki pu stamatái to métrima to kinó
Ke pu óla archízune ótan péftis mes sto kenó.
Eki pu i thálassa den échi spatalithi
Oít’ i gimní gineka den apomagefti
Ke pu o Theós ine pedáki eptá chronón
Pu vlastimái ston kípo móno tu to Theó.
Gia pite an éftase ésto ki énas sti chóra aftí
Sti geografía pu mimíthike tin psichí
Eki pu i Eva trói elefthera ap’ ti miliá
Ke pínete ólos o Achérontas mia guliá.
Apópse páli to skotádi épese norís
Psáchno gia káti pu ine dískolo na to dis
M’ akuo san psíthiro ap’ ta ipógia tis musikís
Ti chóra pu den échi ftási poté kanis.
|