|
Νιώθω σαν παιδί που τώρα αγαπάει πρώτη φορά,
και τ’ αστέρια τ’ ουρανού μετράει,
και τη γη και το φεγγάρι πήρ’ απόψε αγκαλιά,
η καρδιά μου σαν τρελή χτυπάει.
Η πολλή αγάπη φταίει που έχω στην καρδούλα μου,
που όλα στα `δωσα μωρό μου, σώμα και ψυχούλα μου,
η πολλή αγάπη φταίει, να μην τη ματιάσουμε,
κι ό,τι ζήσαμε ωραίο ξαφνικά το χάσουμε.
Άσε με ξανά να σβήσω του κορμιού σου τις φωτιές,
σαν σταλαγματιά να σε δροσίσω,
φτάσε με ξανά στ’ αστέρια, έχω κι άλλες αντοχές,
πάλι απ’ την αρχή να σε κρατήσω.
Η πολλή αγάπη φταίει που έχω στην καρδούλα μου,
που όλα στα `δωσα μωρό μου, σώμα και ψυχούλα μου,
η πολλή αγάπη φταίει, να μην τη ματιάσουμε,
κι ό,τι ζήσαμε ωραίο ξαφνικά το χάσουμε
|
Niótho san pedí pu tóra agapái próti forá,
ke t’ astéria t’ uranu metrái,
ke ti gi ke to fengári pír’ apópse agkaliá,
i kardiá mu san trelí chtipái.
I pollí agápi ftei pu écho stin kardula mu,
pu óla sta `dosa moró mu, sóma ke psichula mu,
i pollí agápi ftei, na min ti matiásume,
ki ó,ti zísame oreo ksafniká to chásume.
Άse me ksaná na svíso tu kormiu su tis fotiés,
san stalagmatiá na se drosíso,
ftáse me ksaná st’ astéria, écho ki álles antochés,
páli ap’ tin archí na se kratíso.
I pollí agápi ftei pu écho stin kardula mu,
pu óla sta `dosa moró mu, sóma ke psichula mu,
i pollí agápi ftei, na min ti matiásume,
ki ó,ti zísame oreo ksafniká to chásume
|
