|
Γυρνώ τα βράδια με τις σκέψεις μου πιο γέρικες
χαμογελώντας στα παιχνίδια της ζωής
Κοιτάζω μέσα μου τις μακρινές Αμερικές
τα όνειρα μου στις ακτές μιας εποχής
Πόσο δειλός στον εαυτό μου φαίνομαι
πόσο μικρός και πόσο αδαής
Σαν ναυαγός σ’ ένα κομμάτι στέκομαι
και περιμένω ένα σινιάλο για να `ρθεις
Κι ανακαλύπτω στις χιλιάδες λεπτομέρειες
την ομορφιά στις κουβέντες που θα πεις
και κάνω κύκλους γιατί ζεις στις περιφέρειες
μα εσύ διαλέγεις την πορεία της σιωπής
Το βράδυ αυτό θα μείνει αξημέρωτο
το βράδυ αυτό δεν ξέρει τι να πει
το βράδυ αυτό θα είναι ανημέρωτο
από αγάπες, αγκαλιές και μουσική
Σ’ ένα βιβλίο που έκρυψα τις σκέψεις μου
οι δυο σελίδες που σπείραν τη ζωή
έπεσαν κάτω και βγήκαν απ’ τη σχέση μου
ούτε που έσκυψα να δω τι θα συμβεί
|
Girnó ta vrádia me tis sképsis mu pio gérikes
chamogelóntas sta pechnídia tis zoís
Kitázo mésa mu tis makrinés Amerikés
ta ónira mu stis aktés mias epochís
Póso dilós ston eaftó mu fenome
póso mikrós ke póso adaís
San nafagós s’ éna kommáti stékome
ke periméno éna siniálo gia na `rthis
Ki anakalípto stis chiliádes leptoméries
tin omorfiá stis kuvéntes pu tha pis
ke káno kíklus giatí zis stis periféries
ma esí dialégis tin poria tis siopís
To vrádi aftó tha mini aksiméroto
to vrádi aftó den kséri ti na pi
to vrádi aftó tha ine animéroto
apó agápes, agkaliés ke musikí
S’ éna vivlío pu ékripsa tis sképsis mu
i dio selídes pu spiran ti zoí
épesan káto ke vgíkan ap’ ti schési mu
ute pu éskipsa na do ti tha simvi
|
