Κι έρχεσαι, φίλε, να μου πεις πως τη θυμάσαι,
για την αγάπη της τα βράδια δεν κοιμάσαι.
Πέρασαν μήνες και ακόμα νιώθεις μόνος
και τις πληγές σου δεν τις γιάτρεψε ο χρόνος.
Αυτό συμβαίνει τελικά σε όσους αγαπάνε,
μιλούν τις νύχτες με σκιές κι αβάσταχτα πονάνε.
Ποτέ η πρώτη μας αγάπη δεν πεθαίνει
γιατί για πάντα στην καρδιά μας μέσα μένει.
Ποτέ η πρώτη μας αγάπη δεν τελειώνει,
βαθιά μας σαν κρυφό μαχαίρι μας πληγώνει.
Κι έρχεσαι, φίλε, να μου πεις πως δεν αντέχεις
μέσα στα χέρια σου εκείνη να μην έχεις.
Πέρασαν μήνες που χωρίσατε και όμως
στα βήματά της σε πηγαίνει πάλι ο δρόμος.
Αυτό συμβαίνει τελικά σε όσους αγαπάνε,
μιλούν τις νύχτες με σκιές κι αβάσταχτα πονάνε.
Ποτέ η πρώτη μας αγάπη δεν πεθαίνει
γιατί για πάντα στην καρδιά μας μέσα μένει.
Ποτέ η πρώτη μας αγάπη δεν τελειώνει,
βαθιά μας σαν κρυφό μαχαίρι μας πληγώνει.
|
Ki érchese, fíle, na mu pis pos ti thimáse,
gia tin agápi tis ta vrádia den kimáse.
Pérasan mínes ke akóma nióthis mónos
ke tis pligés su den tis giátrepse o chrónos.
Aftó simveni teliká se ósus agapáne,
milun tis níchtes me skiés ki avástachta ponáne.
Poté i próti mas agápi den petheni
giatí gia pánta stin kardiá mas mésa méni.
Poté i próti mas agápi den telióni,
vathiá mas san krifó macheri mas pligóni.
Ki érchese, fíle, na mu pis pos den antéchis
mésa sta chéria su ekini na min échis.
Pérasan mínes pu chorísate ke ómos
sta vímatá tis se pigeni páli o drómos.
Aftó simveni teliká se ósus agapáne,
milun tis níchtes me skiés ki avástachta ponáne.
Poté i próti mas agápi den petheni
giatí gia pánta stin kardiá mas mésa méni.
Poté i próti mas agápi den telióni,
vathiá mas san krifó macheri mas pligóni.
|