|
Σβήσε μου το φως, κλείδωσε τη πόρτα.
Άσε με μονάχο μου, όπως ήμουν πρώτα.
Μέσα στο δωμάτιο παρέα με τις τύψεις,
άκου τη φωνή μου μα ποτέ μην υποκύψεις.
Μίσησε με ακόμα πιο πολύ και μη σε νοιάζει,
μη κοιτάς το παρελθόν, μη ρωτάς με τι σου μοιάζει.
Ξέχασέ τα όλα, μη γυρίζεις πίσω,
σβήσε απ’ τη μνήμη σου, όσα σου θυμίζω.
Φύγε μακριά, δεν αξίζει να επιμένεις,
δε θα ακολουθήσω όσο κι αν με περιμένεις.
Τώρα, ήρθ’ η ώρα, να αποχωρήσω,
να χαθώ ένα βράδυ και να μη ξαναγυρίσω.
Κι όμως, νιώθω ένα βλέμμα σαν παρέα στο σκοτάδι,
νιώθω πως δεν είμαι μοναχός μου αυτό το βράδυ.
Τα φώτα έχουν πάνω μου στραφεί,
νιώθω όπως ένιωθα στην πρώτη επαφή.
Η πρώτη επαφή, η πιο κρίσιμη στιγμή
δεν αλλάζει ούτε ξεχνιέται, μένει πάντα ζωντανή
Είναι πια αργά και σε λίγο ξημερώνει
Μέσα στο δωμάτιο το πάθος μου φουντώνει
Άσπρες οι κουρτίνες που χουν γίνει γκρίζες,
γκρίζες και οι μέρες μα και οι νύχτες γκρίζες
Όσο κι αν κρατήσει το μαρτύριό μου
θα μείνω κλειδωμένος στο δωμάτιο μου
Θα κρύβω απ’ το φως τις εκφράσεις του προσώπου
Θα γίνω η σκιά ενός αόρατου ανθρώπου
Μεταμφιεσμένος θα βαδίζω με στους δρόμους
Θα’ μαι ένας άλλος, αντίπαλος στους νόμους
Ένοχο με βρίσκει το ξημέρωμα που φτάνει,
άδικα μπλεγμένο μέσα σε πλεκτάνη
Κι όσο η μέρα χάνεται και έρχεται το βράδυ
ένα βλέμμα σαν παρέα στο σκοτάδι
Νιώθω πως τα φώτα έχουν πάνω μου στραφεί
Νιώθω όπως ένιωθα στην πρώτη επαφή
Η πρώτη επαφή, η πιο κρίσιμη στιγμή
δεν αλλάζει ούτε ξεχνιέται, μένει πάντα ζωντανή
|
Svíse mu to fos, klidose ti pórta.
Άse me monácho mu, ópos ímun próta.
Mésa sto domátio paréa me tis típsis,
áku ti foní mu ma poté min ipokípsis.
Mísise me akóma pio polí ke mi se niázi,
mi kitás to parelthón, mi rotás me ti su miázi.
Kséchasé ta óla, mi girízis píso,
svíse ap’ ti mními su, ósa su thimízo.
Fíge makriá, den aksízi na epiménis,
de tha akoluthíso óso ki an me periménis.
Tóra, írth’ i óra, na apochoríso,
na chathó éna vrádi ke na mi ksanagiríso.
Ki ómos, niótho éna vlémma san paréa sto skotádi,
niótho pos den ime monachós mu aftó to vrádi.
Ta fóta échun páno mu strafi,
niótho ópos éniotha stin próti epafí.
I próti epafí, i pio krísimi stigmí
den allázi ute ksechniéte, méni pánta zontaní
Ine pia argá ke se lígo ksimeróni
Mésa sto domátio to páthos mu funtóni
Άspres i kurtínes pu chun gini gkrízes,
gkrízes ke i méres ma ke i níchtes gkrízes
Όso ki an kratísi to martírió mu
tha mino klidoménos sto domátio mu
Tha krívo ap’ to fos tis ekfrásis tu prosópu
Tha gino i skiá enós aóratu anthrópu
Metamfiesménos tha vadízo me stus drómus
Tha’ me énas állos, antípalos stus nómus
Έnocho me vríski to ksiméroma pu ftáni,
ádika blegméno mésa se plektáni
Ki óso i méra chánete ke érchete to vrádi
éna vlémma san paréa sto skotádi
Niótho pos ta fóta échun páno mu strafi
Niótho ópos éniotha stin próti epafí
I próti epafí, i pio krísimi stigmí
den allázi ute ksechniéte, méni pánta zontaní
|
