Δεν ήμουν εγώ π’ αγάπησες
ήτανε η σκιά μου
και τη σκιά μου αγκάλιαζες
σαν ήσουνα κοντά μου,
και τη σκιά μου αγκάλιαζες
σαν ήσουνα κοντά μου.
Δεν ήμουν εγώ π’ αγάπησες
ήτανε εικόνα άδεια
μ’ αυτήν περνούσες αγκαλιά
τα πιο γλυκά μας βράδια,
μ’ αυτήν περνούσες αγκαλιά
τα πιο γλυκά μας βράδια.
Δεν ήμουν εγώ π’ αγάπησες
ήτανε κάποιος ξένος
μες στο σκοτάδι ήταν τυφλός
έρωτας γελασμένος,
μες στο σκοτάδι ήταν τυφλός
έρωτας γελασμένος.
|
Den ímun egó p’ agápises
ítane i skiá mu
ke ti skiá mu agkáliazes
san ísuna kontá mu,
ke ti skiá mu agkáliazes
san ísuna kontá mu.
Den ímun egó p’ agápises
ítane ikóna ádia
m’ aftín pernuses agkaliá
ta pio gliká mas vrádia,
m’ aftín pernuses agkaliá
ta pio gliká mas vrádia.
Den ímun egó p’ agápises
ítane kápios ksénos
mes sto skotádi ítan tiflós
érotas gelasménos,
mes sto skotádi ítan tiflós
érotas gelasménos.
|