Είδα απόψε την σκιά μου
Να’ναι μελαγχολική
Με σκυμμένο το κεφάλι να βαδίζει
Μια φιγούρα μες στην νύχτα
Τραγική και βιαστική
Να σε ψάχνει να σε βρει και να δακρύζει
Είδα απόψε την σκιά μου
Ξαφνικά να μου μιλά
Να μου λέει χίλια πράγματα για σένα
Κι όπως φεύγαμε παρέα
Απ’ τα φώτα τα πολλά
Οι καημοί μες στο σκοτάδι γίναν ένα
Παρ’ το απόφαση σκιά μου
Μες στην μπόρα στην βροχή
Η φιγούρα της σιγά σιγά θα σβήνει
Θα βαδίζω πάντα μόνος
Θα βαδίζεις μοναχή
Και δε θα’χουμε παρέα πια εκείνη
|
Ida apópse tin skiá mu
Na’ne melagcholikí
Me skimméno to kefáli na vadízi
Mia figura mes stin níchta
Tragikí ke viastikí
Na se psáchni na se vri ke na dakrízi
Ida apópse tin skiá mu
Ksafniká na mu milá
Na mu léi chília prágmata gia séna
Ki ópos fevgame paréa
Ap’ ta fóta ta pollá
I kaimi mes sto skotádi ginan éna
Par’ to apófasi skiá mu
Mes stin bóra stin vrochí
I figura tis sigá sigá tha svíni
Tha vadízo pánta mónos
Tha vadízis monachí
Ke de tha’chume paréa pia ekini
|