Πέφτει η νύχτα στην πόλη, δυο χαμένα κορμιά
Που κορόιδευαν όλοι όταν ήταν παιδιά
Δυο χλωμές αναμνήσεις κρύφτηκαν στα σκουπίδια
Με τις ίδιες κινήσεις δύο πρόσωπα ίδια
Χαμένος τουρίστας χωρίς ξεναγό
Σε μια ξένη Ελλάδα που πρέπει να ζω
Νταλίκα που τρέχει χωρίς οδηγό
Είν’ η σκιά μου κι εγώ
Δυο ενώσεις σε μια, μπερδεμένη χημεία
Έκρηξη και φωτιά μέσα στην ησυχία
Να μετράνε το χρόνο μέχρι ο ήλιος να βγει
Ταξιδεύουνε μόνο κάθε νύχτα μαζί
Χαμένος τουρίστας χωρίς ξεναγό
Σε μια ξένη Ελλάδα που πρέπει να ζω
Νταλίκα που τρέχει χωρίς οδηγό
Είν’ η σκιά μου κι εγώ
|
Péfti i níchta stin póli, dio chaména kormiá
Pu koróidevan óli ótan ítan pediá
Dio chlomés anamnísis kríftikan sta skupídia
Me tis ídies kinísis dío prósopa ídia
Chaménos turístas chorís ksenagó
Se mia kséni Elláda pu prépi na zo
Ntalíka pu tréchi chorís odigó
In’ i skiá mu ki egó
Dio enósis se mia, berdeméni chimia
Έkriksi ke fotiá mésa stin isichía
Na metráne to chróno méchri o ílios na vgi
Taksidevune móno káthe níchta mazí
Chaménos turístas chorís ksenagó
Se mia kséni Elláda pu prépi na zo
Ntalíka pu tréchi chorís odigó
In’ i skiá mu ki egó
|