|
Αν είναι ν’ αποκοιμηθώ
Και να πνιγώ στη σούπα
Θα σκαρφαλώσω να σωθώ
Στης μάγισσας τη σκούπα
Ν’ αρχίσω τα φακίρικα
Με φίλτρα και με μάγια
και να τους στείλω κήρυκα
Τη μοναξιά τη κάργια
Να μείνουν στα αζήτητα
όλες οι εξουσίες
Να τις πατούν αλύπητα
Οι αμαξοστοιχίες
Κι εγώ σαν το αεράκι
Στ’ ουρανού το μπαλκονάκι
Φουσκωμένο μπαλονάκι
Να τους κάνω «μπαμ»
Να παθαίνουν οι λακέδες
Της ζωής μου οι χαβαλέδες
όλοι αυτοί οι σκερβελέδες
μόνιμο σαρδάμ
Αν είναι να ‘μαι αριθμός
Στατιστικής αξίας
Καλύτερα πρωθυπουργός
Της πλήρους απραξίας
Κι αν πρέπει να συναλλαγώ
Με την οικονομία
Τους τραπεζίτες προτιμώ
Στην οδοντοστοιχία
Μα αν πρέπει να ‘μαι συνεργός
Στο μπάχαλο του κόσμου
Ας γίνω πυροτεχνουργός
Κι ένα φιτίλι δώσ’ μου
|
An ine n’ apokimithó
Ke na pnigó sti supa
Tha skarfalóso na sothó
Stis mágissas ti skupa
N’ archíso ta fakírika
Me fíltra ke me mágia
ke na tus stilo kírika
Ti monaksiá ti kárgia
Na minun sta azítita
óles i eksusíes
Na tis patun alípita
I amaksostichíes
Ki egó san to aeráki
St’ uranu to balkonáki
Fuskoméno balonáki
Na tus káno «bam»
Na pathenun i lakédes
Tis zoís mu i chavalédes
óli afti i skervelédes
mónimo sardám
An ine na ‘me arithmós
Statistikís aksías
Kalítera prothipurgós
Tis plírus apraksías
Ki an prépi na sinallagó
Me tin ikonomía
Tus trapezítes protimó
Stin odontostichía
Ma an prépi na ‘me sinergós
Sto báchalo tu kósmu
As gino pirotechnurgós
Ki éna fitíli dós’ mu
|
