|
(Ποτές τη μάνα, τη μάνα μην πικραίνεις
ποτές σκληρά μην της φερθείς
γιατί στις δύσκολες, στις δύσκολες στιγμές σου
που είσαι μάνα, μάνα μου θα πεις)
Πάλι χαράματα ξυπνάς με δάκρυα στα μάτια σου
το ίδιο όνειρο μου λες το είδες πάλι χθες
άκου πως κάνει o ναργιλές που πίνει τα κομμάτια σου
άκου πως παίζει o μπαγλαμάς πάνω απ’ τις σκεπές.
Καβάλησες τη μουσική και πέρασες τη θάλασσα
ύστερα μέσα σε μια αυλή κατέβηκες αργά
o γέρος σου σε μια γωνιά σε φώναζε αντάρτισσα
κι η μάνα σου έλεγε ποτέ μην ξαναφύγεις πια.
Θα σε περνάνε για τρελή
που θες να πας στο Αϊβαλί
ρεμπέτικα να τραγουδήσεις
Θα σου κολλήσουν ρετσινιά
θα λένε η Στέλλα η Σμυρνιά
απ’ το χασίσι έχει κολλήσει.
Ύστερα σ’ ένα φορτηγό κουβάλαγες την προίκα σου
που φύλαγες μία ζωή για κείνη τη στιγμή
που `ναι κορίτσι μου γλυκό η ομορφιά κι η γλύκα σου
τώρα η δικιά σου η φωνή κατάντησε κραυγή.
Τα έβαλες με το Θεό για το ντουνιά τον άπονο
που κάνανε τη γειτονιά καμένο μαγαζί
στο ένα χέρι το τζουρά στα μάτια το παράπονο
v’ αναρωτιέσαι πια κανείς να ζει ή να μη ζει.
|
(Potés ti mána, ti mána min pikrenis
potés sklirá min tis ferthis
giatí stis dískoles, stis dískoles stigmés su
pu ise mána, mána mu tha pis)
Páli charámata ksipnás me dákria sta mátia su
to ídio óniro mu les to ides páli chthes
áku pos káni o nargilés pu píni ta kommátia su
áku pos pezi o baglamás páno ap’ tis skepés.
Kaválises ti musikí ke pérases ti thálassa
ístera mésa se mia avlí katévikes argá
o géros su se mia goniá se fónaze antártissa
ki i mána su élege poté min ksanafígis pia.
Tha se pernáne gia trelí
pu thes na pas sto Aivalí
rebétika na tragudísis
Tha su kollísun retsiniá
tha léne i Stélla i Smirniá
ap’ to chasísi échi kollísi.
Ύstera s’ éna fortigó kuválages tin prika su
pu fílages mía zoí gia kini ti stigmí
pu `ne korítsi mu glikó i omorfiá ki i glíka su
tóra i dikiá su i foní katántise kravgí.
Ta évales me to Theó gia to ntuniá ton ápono
pu kánane ti gitoniá kaméno magazí
sto éna chéri to tzurá sta mátia to parápono
v’ anarotiése pia kanis na zi í na mi zi.
|
