Μαζεύω της κιθάρας μου τους ήχους απ’ το χώμα
οι μνήμες και τα λόγια μου θα αρματώσουν πλοία
ακήρυχτος ο πόλεμος σχεδόν σώμα με σώμα
μα ο έρωτας ανίκητος στης μάχης τα πεδία.
Ή ταν ή επί τας ασπίδα μου ανάστροφη
Ή ταν ή επί τας μ’ όνειρα κεντημένη
Ή ταν ή επί τας ελπίδα μου παράφορη
Ή ταν ή επί τας αρένα ματωμένη.
Με τόξο την ελπίδα μου και βέλος ένα στίχο
εκεί στην θέση της καρδίας εγώ θα σημαδέψω
και στον χορό των ποιητών γκρεμίζοντας τον τοίχο
θα μπω με το ποτήρι μου το νέκταρ να τους κλέψω.
Ή ταν ή επί τας ασπίδα μου ανάστροφη
Ή ταν ή επί τας μ’ όνειρα κεντημένη
Ή ταν ή επί τας ελπίδα μου παράφορη
Ή ταν ή επί τας αρένα ματωμένη
|
Mazevo tis kitháras mu tus íchus ap’ to chóma
i mnímes ke ta lógia mu tha armatósun plia
akírichtos o pólemos schedón sóma me sóma
ma o érotas aníkitos stis máchis ta pedía.
Ή tan í epí tas aspída mu anástrofi
Ή tan í epí tas m’ ónira kentiméni
Ή tan í epí tas elpída mu paráfori
Ή tan í epí tas aréna matoméni.
Me tókso tin elpída mu ke vélos éna stícho
eki stin thési tis kardías egó tha simadépso
ke ston choró ton piitón gkremízontas ton ticho
tha bo me to potíri mu to néktar na tus klépso.
Ή tan í epí tas aspída mu anástrofi
Ή tan í epí tas m’ ónira kentiméni
Ή tan í epí tas elpída mu paráfori
Ή tan í epí tas aréna matoméni
|