Περνάει έν’ αυτοκίνητο κι ακούω χειροκροτήματα
Γυρνάω το κεφάλι μου: κανείς…
Πως ξέφτισαν τα όνειρα, πως ξέφτισε η άνοιξη
Κι ω, Θεέ μου, πως ξεφτίσαμε κι εμείς…
Γελοίοι μαραθώνιοι, μαγείες δίχως άγγιγμα
Που σβήνονται μαζί με τη βροχή…
Και ξάφνου οι μελωδίες τους, εφιαλτικά αισιόδοξες
Μας δίνουνε μια λύση στη στιγμή
Αγάπη μου, αγάπη μου, πως μείναμε ολομόναχοι
Έξω απ’ αυτόν τον κόσμο το φτιαχτό
Κρατώντας μόνο πρόσωπα, ιδέες και συνθήματα
Και μιαν αγάπη για ανταλλακτικό.
Η αλήθεια στέκει ολόγυμνη μπροστά στα άδεια μάτια μας,
Που είν’ οι γλυκές στιγμές των σινεμά;
Κράτα γλυκά το χέρι μου με γνώριμο ανατρίχιασμα
Σ’ αυτού του τραγουδιού την ξενιτιά.
|
Pernái én’ aftokínito ki akuo chirokrotímata
Girnáo to kefáli mu: kanis…
Pos kséftisan ta ónira, pos kséftise i ániksi
Ki o, Theé mu, pos kseftísame ki emis…
Gelii marathónii, magies díchos ángigma
Pu svínonte mazí me ti vrochí…
Ke ksáfnu i melodíes tus, efialtiká esiódokses
Mas dínune mia lísi sti stigmí
Agápi mu, agápi mu, pos miname olomónachi
Έkso ap’ aftón ton kósmo to ftiachtó
Kratóntas móno prósopa, idées ke sinthímata
Ke mian agápi gia antallaktikó.
I alíthia stéki ológimni brostá sta ádia mátia mas,
Pu in’ i glikés stigmés ton sinemá;
Kráta gliká to chéri mu me gnórimo anatríchiasma
S’ aftu tu tragudiu tin ksenitiá.
|