|
Ανήκω κι εγώ στη σωρεία των ανθρώπων
Που βλέπουν το στρατό σαν κάτι άχρηστο εντελώς
Μα ωστόσο διδάχτηκα και επηρεάστηκα
Απ’ το τάγμα το ανέστιο των υβριστών. Λέω
Υπάρχει μία σκοτεινή κοιτίδα στο Έθνος
Που δύναται λεοντόκαρδα ν’ αντιπαρατεθεί
Σους έξωθεν κίνδυνους
Σε Φράγκους κι Αγαρηνούς
Και αυτή είναι η Ελληνική υβρεοποιία.
Φαντάσου μια στιγμή μιαν ολονύχτια παρέλαση
Να σχίζει όλη την Εγνατία οδό
Και αντί για ονόματα
Διαιρέσεις σε σώματα
Να ’ναι συντεταγμένη με αυτό τον τρόπο:
Τα μουνιά καπέλα, οι πάρε τ’ αρχίδια μου
Οι την Παναχαϊκή μου και τα χεζοβολιά
Να ακολουθούν τα παινεμένα μουνόπανα
Του κώλου τα εννιάμερα κι οι γάμησέ τα
Ακόμα πιο μπροστά να είναι οι μαλακοκάβληδες
Οι φτωχομπινέδες κι οι πουτάνας γιοι
Με τύμπανα πιο κει οι ηρωικοί κλαπαρχίδηδες
Τα κωλοτρυπίδια κι οι κλασομπανιέρες.
Τα μαλακιστήρια να βαράνε τις σάλπιγγες
Και τα μυγοχέσματα να δίνουν εντολές
Να ρυθμίζουν με σφυρίχτρα το εν δυο οι μικροτσούτσουνοι
Το πόδι να βαράνε οι το στανιό μου μέσα
Να υπάρχει ένα μεσαίο μέρος με ύβρεις κοινότοπες
Οι άντε και γαμήσου οι παλιοπούστη και λοιπά
Και αντί για ιερατείο να προπορεύονται οι βλάσφημοι
Που αυτά που λεν’ δεν είναι για να τ’ αναφέρω.
Τέλος μπροστά μπροστά κι εν είδει παραστάτη
Αγκαλιά η πουτάνα και το γαμώ τα παιδιά
Και μελαγχολικός κρατώντας τίμιο λάβαρο
Ν’ ανοίγει την πομπή ο εθνικός μαλάκας.
Απόψε που σου γράφω μπαίνω στον μήνα τον ένατο
Στο θάλαμο το ημίφως μου σκεπάζει την ψυχή
Σε θέλω, σε σκέφτομαι κι απλώς ονειρεύομαι
Σε σένα να τελειώνει αυτός ο κάτω κόσμος.
Εγώ που δε βρίζω, που αυτοπεριορίζομαι
Που ψάχνω μες τη γλώσσα μιαν αρχαία πηγή
Δυο χρόνια απ’ το χρόνο μου αφήνω τον κόσμο μου
Και ζω στο πίσω μέρος της δημιουργίας
Πληγές, βωμολοχίες κι αλλήλοταπεινώσεις
Κάτω απ’ τη μπότα ενός επινοημένου διοικητή
Κι εγώ ο αόρατος στη βάση του δόρατος
να κλαίω και να γελάω με την πομπή της ύβρης.
|
Aníko ki egó sti soria ton anthrópon
Pu vlépun to strató san káti áchristo entelós
Ma ostóso didáchtika ke epireástika
Ap’ to tágma to anéstio ton ivristón. Léo
Ipárchi mía skotiní kitída sto Έthnos
Pu dínate leontókarda n’ antiparatethi
Sus éksothen kíndinus
Se Frágkus ki Agarinus
Ke aftí ine i Ellinikí ivreopiía.
Fantásu mia stigmí mian oloníchtia parélasi
Na schízi óli tin Egnatía odó
Ke antí gia onómata
Dierésis se sómata
Na ’ne sintetagméni me aftó ton trópo:
Ta muniá kapéla, i páre t’ archídia mu
I tin Panachaikí mu ke ta chezovoliá
Na akoluthun ta peneména munópana
Tu kólu ta enniámera ki i gámisé ta
Akóma pio brostá na ine i malakokávlides
I ftochobinédes ki i putánas gii
Me tíbana pio ki i iriki klaparchídides
Ta kolotripídia ki i klasobaniéres.
Ta malakistíria na varáne tis sálpinges
Ke ta migochésmata na dínun entolés
Na rithmízun me sfiríchtra to en dio i mikrotsutsuni
To pódi na varáne i to stanió mu mésa
Na ipárchi éna meseo méros me ívris kinótopes
I ánte ke gamísu i paliopusti ke lipá
Ke antí gia ieratio na proporevonte i vlásfimi
Pu aftá pu len’ den ine gia na t’ anaféro.
Télos brostá brostá ki en idi parastáti
Agkaliá i putána ke to gamó ta pediá
Ke melagcholikós kratóntas tímio lávaro
N’ anigi tin pobí o ethnikós malákas.
Apópse pu su gráfo beno ston mína ton énato
Sto thálamo to imífos mu skepázi tin psichí
Se thélo, se skéftome ki aplós onirevome
Se séna na telióni aftós o káto kósmos.
Egó pu de vrízo, pu aftoperiorízome
Pu psáchno mes ti glóssa mian archea pigí
Dio chrónia ap’ to chróno mu afíno ton kósmo mu
Ke zo sto píso méros tis dimiurgias
Pligés, vomolochíes ki allílotapinósis
Káto ap’ ti bóta enós epinoiménu diikití
Ki egó o aóratos sti vási tu dóratos
na kleo ke na geláo me tin pobí tis ívris.
|
