|
Να λοιπόν που ήρθε πάλι η χαρά, γύρισε ξαφνικά
Δες τα μάτια μου πως τρέχουν
και τρέχουν τα δάκρυα στα λόγια μπροστά
Ξεχασμένη μες την θλίψη καιρό
σαν τραγούδι πικρό
Όλοι γύρω μου ρωτούσαν τι έχει, τι τρέχει
μ’ αυτό το μικρό
Μην ακούσω κανένα να μιλάει ξανά για πληγές
η χαρά που έχω μοιάζει με γέννα
και για μένα αρχίζουν ξανά οι γιορτές
Κολλημένη στις παλιές διαδρομές έδιωχνα τις ευχές
κι όλα τα όνειρα μου έστελνα πίσω
ν’ αφήσω τις πόρτες κλειστές
Η εικόνα σου, καμμένη κι αυτή,
κι όποιος φταίει φυλακή
Μέρα αλλιώτικη ξυπνάω μπροστά σας
ξεσπάω και σπάω την σιωπή
Μην ακούσω κανένα να μιλάει ξανά για πληγές
η χαρά που έχω μοιάζει με γέννα
και για μένα αρχίζουν ξανά οι γιορτές
Να λοιπόν που ήρθε πάλι η χαρά.
|
Na lipón pu írthe páli i chará, girise ksafniká
Des ta mátia mu pos tréchun
ke tréchun ta dákria sta lógia brostá
Ksechasméni mes tin thlípsi keró
san tragudi pikró
Όli giro mu rotusan ti échi, ti tréchi
m’ aftó to mikró
Min akuso kanéna na milái ksaná gia pligés
i chará pu écho miázi me génna
ke gia ména archízun ksaná i giortés
Kolliméni stis paliés diadromés édiochna tis efchés
ki óla ta ónira mu éstelna píso
n’ afíso tis pórtes klistés
I ikóna su, kamméni ki aftí,
ki ópios ftei filakí
Méra alliótiki ksipnáo brostá sas
ksespáo ke spáo tin siopí
Min akuso kanéna na milái ksaná gia pligés
i chará pu écho miázi me génna
ke gia ména archízun ksaná i giortés
Na lipón pu írthe páli i chará.
|
