Κάθε μέρα τον ήλιο κοιτάς μ’ άλλα μάτια
κάθε νύχτα τα πάντα τελειώνουν αλλιώς
τι γυρεύεις να βρεις στα χαμένα κομμάτια
σ’ ένα ασπρόμαυρο κόσμο που τρέμει το φως
Δεν είναι ο κόσμος σου αυτός η ζωή έχει χρώμα
άφησέ με τι νιώθεις για μένα να δω
η ζωή έχει χρώμα κι ένα γέλιο που λάμπει για σένα εδώ
η ζωή έχει χρώμα λόγια αγάπης στο στόμα
άφησέ με τι νιώθεις για μένα να δω
η ζωή έχει χρώμα έχει ανάσα και σώμα
κι ένα γέλιο που λάμπει για σένα εδώ
Κάθε μέρα δε βρίσκεις μια λύση να δώσεις
κάθε νύχτα αλλάζεις και νιώθεις μικρός
την καρδιά σου γιατί προσπαθείς να κλειδώσεις
σ’ ένα ασπρόμαυρο κόσμο που τρέμει το φως
|
Káthe méra ton ílio kitás m’ álla mátia
káthe níchta ta pánta teliónun alliós
ti girevis na vris sta chaména kommátia
s’ éna asprómavro kósmo pu trémi to fos
Den ine o kósmos su aftós i zoí échi chróma
áfisé me ti nióthis gia ména na do
i zoí échi chróma ki éna gélio pu lábi gia séna edó
i zoí échi chróma lógia agápis sto stóma
áfisé me ti nióthis gia ména na do
i zoí échi chróma échi anása ke sóma
ki éna gélio pu lábi gia séna edó
Káthe méra de vrískis mia lísi na dósis
káthe níchta allázis ke nióthis mikrós
tin kardiá su giatí prospathis na klidósis
s’ éna asprómavro kósmo pu trémi to fos
|