Η ζωή των αλλονών μ’ ενδιαφέρει
όταν μένει Αχαρνών και Περιστέρι
μα εκείνο που πολύ μ’ αναστατώνει
είναι το γκάζι όταν σβήνει και νυχτώνει.
Τη μέρα που θα πάψω να υπάρχω
οι νύχτες της καρδιάς μου θα σταθούν
επάνω στης Ακρόπολης το Βράχο
τις γκρίζες συνοικίες να κοιτούν.
Ακόμη κι όταν πάψω να υπάρχω
οι νύχτες μου στο πλάι τους θα ζουν.
Η ζωή των αλλονών με κουμαντάρει
όταν μένει στην Θηβών και στο Χαϊδάρι
μα αυτό που πιο πολύ με τυραννάει
είναι το Πέραμα την ώρα που ξυπνάει.
|
I zoí ton allonón m’ endiaféri
ótan méni Acharnón ke Peristéri
ma ekino pu polí m’ anastatóni
ine to gkázi ótan svíni ke nichtóni.
Ti méra pu tha pápso na ipárcho
i níchtes tis kardiás mu tha stathun
epáno stis Akrópolis to Orácho
tis gkrízes sinikíes na kitun.
Akómi ki ótan pápso na ipárcho
i níchtes mu sto plái tus tha zun.
I zoí ton allonón me kumantári
ótan méni stin Thivón ke sto Chaidári
ma aftó pu pio polí me tirannái
ine to Pérama tin óra pu ksipnái.
|