Έεει!
Μια ηλιαχτίδα από το φως σου
Και μουσική
Το όνομα μου, το δικό σου
Κάνεις πιο ’δω, κάνω πιο ‘κει
Και το ξέρω πως ήρθε η στιγμή
Μόνοι ή μαζί
Και το ξέρω το θέλω πολύ
Θέλεις και εσύ
Έεει!
Ο αέρας που αναπνέω
Είναι δροσιά
Και οι λέξεις που σου λέω
Είναι φιλιά
Σε κοιτώ και μου φεύγει η μιλιά
Έλα κοντά
Κι όλα γίνονται πάλι απλά
Τόσο απλά
Έεει!
Πόσο, Θεέ μου, δε χορταίνω
Να σε κοιτώ
Την ανάσα σου ανασαίνω
Πίνω, μεθώ
Και ‘χω τόσα πολλά να σου πω
Και σε φιλώ
Δεν υπάρχει καλό και κακό
Μόνο εσύ, μόνο εγώ
|
Έei!
Mia iliachtída apó to fos su
Ke musikí
To ónoma mu, to dikó su
Kánis pio ’do, káno pio ‘ki
Ke to kséro pos írthe i stigmí
Móni í mazí
Ke to kséro to thélo polí
Thélis ke esí
Έei!
O aéras pu anapnéo
Ine drosiá
Ke i léksis pu su léo
Ine filiá
Se kitó ke mu fevgi i miliá
Έla kontá
Ki óla ginonte páli aplá
Tóso aplá
Έei!
Póso, Theé mu, de chorteno
Na se kitó
Tin anása su anaseno
Píno, methó
Ke ‘cho tósa pollá na su po
Ke se filó
Den ipárchi kaló ke kakó
Móno esí, móno egó
|