Σαν ηλιαχτίδα
ήρθες ξανά
επάνω μου να πέσεις,
να δώσεις χρώμα
στη μοναξιά,
στις πιο κρυφές μου σκέψεις,
εκεί που ζουν οι λέξεις,
εκεί που ζουν οι λέξεις.
Μείνε μαζί μου,
μη μ’ αρνηθείς
και μη μου φύγεις πάλι,
να με τυλίγεις
κάθε στιγμή
στην τρυφερή σου αγκάλη.
Σαν ηλιαχτίδα
μες στη βροχή
ήρθες να με γλιτώσεις,
να γίνεις φλόγα
και αστραπή
το δάκρυ μου να διώξεις,
το μέσα μου να νιώσεις,
το μέσα μου να νιώσεις.
|
San iliachtída
írthes ksaná
epáno mu na pésis,
na dósis chróma
sti monaksiá,
stis pio krifés mu sképsis,
eki pu zun i léksis,
eki pu zun i léksis.
Mine mazí mu,
mi m’ arnithis
ke mi mu fígis páli,
na me tilígis
káthe stigmí
stin triferí su agkáli.
San iliachtída
mes sti vrochí
írthes na me glitósis,
na ginis flóga
ke astrapí
to dákri mu na dióksis,
to mésa mu na niósis,
to mésa mu na niósis.
|