Και να λοιπόν που δε γαλήνεψε κανένας
ψευτοπροφήτες της αρένας.
Μάθετε πως χάθηκε πια η ευκαιρία
ξανά στην ίδια ιστορία τα νύχια σας να χώσετε βαθιά.
Είμαστε εδώ
και κάπου θα μας συναντήσεις
την πόρτα πίσω σου πριν κλείσεις.
Είμαστε εδώ.
Είμαστε εδώ.
Είμαστε εδώ.
Είμαστε εδώ,
το φως αυτό που δυναμώνει
καυτό, λευκότερο απ’ το χιόνι,
Είμαστε εδώ.
Και να λοιπόν
που η ζωή σας κάνει πλάκα,
σαν τα ποντίκια μες τη φάκα.
Ό,τι κι αν λες, ότι κι αν πεις,
κι όποιος κι αν είσαι
στα όρια σου θα κινείσαι,
κόντρα στον ίδιο σου εαυτό.
Είμαστε εδώ
και κάπου θα μας συναντήσεις
την πόρτα πίσω σου πριν κλείσεις.
Είμαστε εδώ.
Είμαστε εδώ.
Είμαστε εδώ.
Είμαστε εδώ,
το φως αυτό που δυναμώνει
καυτό, λευκότερο απ’ το χιόνι,
Είμαστε εδώ.
Ε, να λοιπόν
που το χαμόγελο παγώνει
σ’ όποιον τη σκέψη του στραβώνει.
Κρίμα σ’ αυτόν
που ‘χει φυλάξει για το τέλος
το πιο γλυκό κι αθώο βέλος,
την πιο ωραία σου στιγμή
|
Ke na lipón pu de galínepse kanénas
pseftoprofítes tis arénas.
Máthete pos cháthike pia i efkería
ksaná stin ídia istoría ta níchia sas na chósete vathiá.
Imaste edó
ke kápu tha mas sinantísis
tin pórta píso su prin klisis.
Imaste edó.
Imaste edó.
Imaste edó.
Imaste edó,
to fos aftó pu dinamóni
kaftó, lefkótero ap’ to chióni,
Imaste edó.
Ke na lipón
pu i zoí sas káni pláka,
san ta pontíkia mes ti fáka.
Ό,ti ki an les, óti ki an pis,
ki ópios ki an ise
sta ória su tha kinise,
kóntra ston ídio su eaftó.
Imaste edó
ke kápu tha mas sinantísis
tin pórta píso su prin klisis.
Imaste edó.
Imaste edó.
Imaste edó.
Imaste edó,
to fos aftó pu dinamóni
kaftó, lefkótero ap’ to chióni,
Imaste edó.
E, na lipón
pu to chamógelo pagóni
s’ ópion ti sképsi tu stravóni.
Kríma s’ aftón
pu ‘chi filáksi gia to télos
to pio glikó ki athóo vélos,
tin pio orea su stigmí
|