Είμαστε κι οι δυο σκληροί κι εγωιστές
Του χωρισμού μας τον καημό δε δείχνουμε
Παίζουμε ρόλο ηθοποιού προσποιητά γελάμε
μα οι πληγές στα στήθια μας αβάσταχτα πονάνε
Ας υποχωρήσουμε
Κι ας δώσουμε τα χέρια
Το πείσμα κι ο εγωισμός
Είν’ κοφτερά μαχαίρια
Που μας πληγώνουν την καρδιά
Και την αγάπη πνίγουν
Είμαστε κι οι δυο ερείπια σωστά
Και υποφέρουμε κρυφά τον πόνο μας
Ο ένας κλαίει και πονά κι άλλος δάκρυ πίνει
Μα της αγάπης η φωτιά με δάκρυα δε σβήνει
|
Imaste ki i dio skliri ki egistés
Tu chorismu mas ton kaimó de dichnume
Pezume rólo ithopiu prospiitá geláme
ma i pligés sta stíthia mas avástachta ponáne
As ipochorísume
Ki as dósume ta chéria
To pisma ki o egismós
In’ kofterá macheria
Pu mas pligónun tin kardiá
Ke tin agápi pnígun
Imaste ki i dio eripia sostá
Ke ipoférume krifá ton póno mas
O énas klei ke poná ki állos dákri píni
Ma tis agápis i fotiá me dákria de svíni
|