Είσαι ο πόθος μου, είσαι το κρίμα μου,
είσαι το πάθος μου,
είσαι το γέλιο μου, είσαι το δάκρυ μου,
είσαι το λάθος μου
Και μολαταύτα αφού μ’ απίστησες,
δεν συγκρατιέμαι,
φεύγω, σ’ αφήνω, φράγκο δε δίνω
και σ’ απαρνιέμαι
Ήμουν ο έρωτας, ήμουν το γλέντι σου,
ήμουν το ταίρι σου,
αλλά το αίτιο που θα χωρίσουμε
ήρθ’ απ’ το χέρι σου
Και μολαταύτα αφού μ’ απίστησες,
δεν συγκρατιέμαι,
φεύγω, σ’ αφήνω, φράγκο δε δίνω
και σ’ απαρνιέμαι
Αν σ’ εγκατέλειψα, εγώ δεν έφταιξα,
συ το προκάλεσες,
μέσα στη σκέψη μου όνειρο έχτισα
και συ το χάλασες
Και μολαταύτα αφού μ’ απίστησες,
δεν συγκρατιέμαι,
φεύγω, σ’ αφήνω, φράγκο δε δίνω
και σ’ απαρνιέμαι
|
Ise o póthos mu, ise to kríma mu,
ise to páthos mu,
ise to gélio mu, ise to dákri mu,
ise to láthos mu
Ke molatafta afu m’ apístises,
den sigkratiéme,
fevgo, s’ afíno, frágko de díno
ke s’ aparniéme
Ήmun o érotas, ímun to glénti su,
ímun to teri su,
allá to etio pu tha chorísume
írth’ ap’ to chéri su
Ke molatafta afu m’ apístises,
den sigkratiéme,
fevgo, s’ afíno, frágko de díno
ke s’ aparniéme
An s’ egkatélipsa, egó den éfteksa,
si to prokáleses,
mésa sti sképsi mu óniro échtisa
ke si to chálases
Ke molatafta afu m’ apístises,
den sigkratiéme,
fevgo, s’ afíno, frágko de díno
ke s’ aparniéme
|