Σ’ ένα γεφύρι πέτρινο
θα χτίσω την καρδιά μου,
όταν περνάς τον ποταμό
ν’ ακούς τον αναστεναγμό
και τα παράπονά μου.
Το δέντρο κρύβει το πουλί
τ’ αγρίμι τ’ άγρια δάση
κι εσύ αγρίμι και πουλί
ό, τι γυρεύεις στη ζωή
το έχεις προσπεράσει.
Σ’ ένα λευκό πουκάμισο
θα ράψω τα φτερά μου
όταν διψάς για ουρανό
να το φοράς και να πετώ
μέσα στα όνειρά μου.
|
S’ éna gefíri pétrino
tha chtíso tin kardiá mu,
ótan pernás ton potamó
n’ akus ton anastenagmó
ke ta paráponá mu.
To déntro krívi to pulí
t’ agrími t’ ágria dási
ki esí agrími ke pulí
ó, ti girevis sti zoí
to échis prosperási.
S’ éna lefkó pukámiso
tha rápso ta fterá mu
ótan dipsás gia uranó
na to forás ke na petó
mésa sta ónirá mu.
|