Αγάπη μου σε γύρευα
σ’ αυγή και σε φεγγάρι
και στα ψηλά τα σύννεφα
σε γύρευα τυφλός,
μα ήρθε ο καιρός, ήρθε η βροχή
κι η δροσερή σου χάρη
αγάπη μου σε γύρεψα
γιατί ήσουν ουρανός.
Κι αν ο Θεός που σ’ έπλασε
με μιαν ευχή μεγάλη
να `χεις αστέρι στα μαλλιά
και μια χρυσή καρδιά,
στ’ αλώνια ευθύς υψώθηκε
το χρυσαφένιο στάρι
κι η αγάπη μου μ’ αγάπησε
γιατί ήμουν ουρανός.
Αγάπη μου πως σ’ έχασα
πως η καρδιά μου εστάθη
και τα πουλιά σ’ αρπάξανε
μες στην πολύ βροχή,
ήρθε νοτιάς, ήρθε βοριάς
το κύμα να σε πάρει
αγάπη μου που μού `φυγες
γιατί ήσουν ουρανός.
|
Agápi mu se gireva
s’ avgí ke se fengári
ke sta psilá ta sínnefa
se gireva tiflós,
ma írthe o kerós, írthe i vrochí
ki i droserí su chári
agápi mu se girepsa
giatí ísun uranós.
Ki an o Theós pu s’ éplase
me mian efchí megáli
na `chis astéri sta malliá
ke mia chrisí kardiá,
st’ alónia efthís ipsóthike
to chrisafénio stári
ki i agápi mu m’ agápise
giatí ímun uranós.
Agápi mu pos s’ échasa
pos i kardiá mu estáthi
ke ta puliá s’ arpáksane
mes stin polí vrochí,
írthe notiás, írthe voriás
to kíma na se pári
agápi mu pu mu `figes
giatí ísun uranós.
|